Wszyscy gardzą pantomimami, daliśmy się przekonać. Jednak to nie jest poprawne, a jeśli nic innego, nie do końca oczywiste. W przygotowaniu artystów naśladowanie jest znaczącą nabytą umiejętnością. Ponadto zostałem poinformowany, że każdy młody artysta, po okresie wyczerpujących przygotowań, będzie dawał z sobą tajemniczą tęsknotę do pracy, która w taki czy inny sposób pozwoli im naprawdę pokazać nabyte umiejętności naśladowania, mimo że sposób, w jaki wszyscy nienawidzą pantomimy. To dociekliwa pozycja.
W momencie, gdy po raz pierwszy widzimy Jessego Eisenberga (przypadkowo po trzydziestce) w „Niezłomni”, nosi wąsy Charliego Chaplina i wykonuje pantomimę. Jego zirytowany ojciec, koszerny rzeźnik, szuka go na bocznej ulicy. „Do zobaczenia, przebranego za Hitlera i działającego w burdelu”. Postać Eisenberga, Marcel, uzdrawia go z nieładu Hitlera / Chaplina i dalej wyjaśnia, że jest to klub kolacyjny, a nie dom o złej reputacji. Jest rok 1938. Miejsce to Strasburg we Francji.
Niektórzy bardziej doświadczeni czytelnicy mogą dodać tutaj dwa i dwa. Postać o imieniu… Marcel? Kto dodatkowo… naśladuje? Dlaczego tak. Co więcej, oto inna niespójność aksjomatu, którego wszyscy brzydzą się pantomimami. Ponieważ Eisenberg jest tu z pewnością prawdziwą postacią, która może osiągnąć światowy prestiż i popularność jako Marcel Marceau, dwudziestowieczny naśladowca po prostu uwielbia. Kochanie, biorąc pod uwagę jego zdolności i rozwój, ale ponieważ naśladował wykonanie, należało do bogatej ludzkości.
Czy zdawałeś sobie sprawę, że Marceau był prawdziwą legendą konfliktu? On był. Zaczął pracować w tak zwanym francuskim ruchu oporu na długo przed wkroczeniem nazistów do Francji i w ramach tajnej współpracy ze stowarzyszeniem harcerzy i skautek pomógł ocalić istnienie tysięcy włóczęgów wojennych. Ten film, skomponowany i koordynowany przez Jonathana Jakubowicza, wenezuelskiego producenta filmowego polsko-żydowskiego pioniera, który dodatkowo nakręcił w 2016 roku „Ręce z kamienia”, kilka innych relacji związanych z Marcelem. Film otwiera Elsbeth, młoda żydowska młoda dama, która jest pocieszana przez swoich rodziców, a potem bardzo szybko uwięziona. Co ciekawe, w tym momencie udajemy się do Norymbergi po triumfie aliantów, a generał George Patton opiekuje się swoimi żołnierzami. (Patton gra Ed Harris.) Czy zdawałeś sobie sprawę, że Marcel Marceau był dodatkowo osobą kontaktową Pattona podczas ostatnich dni konfliktu? Cóż, był. Film dodatkowo opowiada o grabieżach Klausa Barbie (podczas tasowania, dla tematów, fragmentu aktualnych realiów jego własnego życia), nazisty, którego nazywano „Rzeźnikiem Lyonu”.
Jakubowicz radzi sobie z tymi strunami z klarownością i siłą. Jeśli chodzi o jego główny cel, możesz sobie wyobrazić, co się stanie, gdy umieścisz przygotowaną emulację w sytuacji, w której będzie musiał poradzić sobie z wieloma uszkodzonymi dziećmi. Marcel zajmuje się nimi interesującymi harmonogramami, które Eisenberg… wykorzystuje swoje szerokie przygotowanie do odtworzenia bez niepewności.
Rozumiem twoją opinię. W każdym razie nie, to nie jest „Życie jest piękne”. Zachwyt wśród tematu nieszczęścia jest tymczasowy. Film dodatkowo przedstawia Marcela jako prawdziwego rywala. Pomimo tego, że nieco tu dociera. Jest druga, w której Marcel używa jedzenia ognia, szanowanego dla rozwijających się tłumów karnawałowych wyczynów, aby spalić nazistowskiego urzędnika. To znaczy, że mogło się to zdarzyć. Tak czy inaczej, jak pokazano tutaj, jest w pewnym sensie. Biorąc wszystko pod uwagę, pomocne jest to, że film nie skłania się ku uczuciom, przezwycięża wszelkie stereotypy. Jest taka ważna scena, w której Emma (Clémence Poésy) podejmuje próbę samozniszczenia w następstwie udręki Barbie. (Sceny, w których Barbie wykonuje egzekucje i torturują więźniów, rozgrywa się w zmienionym ośrodku rekreacyjnym i jego pustym basenie; płytki są błyszczące, lśniące, nadając aranżacjom praktycznie nowatorski charakter horroru.) Po uratowaniu jej Marcel wyjaśnia, że szukanie zemsta jest bezcelowa; Jedyne, co się liczy, to skuteczne ratowanie życia. Jest to trafne sformułowanie odpowiedniej duszy oporu – że powinno być usytuowane w uczuciach, jakkolwiek komunikowane w prawdziwym życiu. Natychmiastowe, opłacalne działanie.
Z drugiej strony, jest to dodatkowo film, w którym z tyłu furgonetki siedzą postacie, rozmawiając o byciu Żydem, a jeden z nich mówi, że „Żydzi są wyzwolonymi niewolnikami” i jest odcięcie od samotnej mniejszości w van ożywia się. Oznacza to, że jest to nieco surowe pochylenie. Rzeczywiście, naśladuj ciężki. W każdym razie przypisuję mu dużą zasługę za to, że jest filmem, który nie ma własnej podstawy w temacie, jak naziści powinni i powinni walczyć.
