Okazje w filmie mają miejsce podczas wojny w Kosowie, która toczyła się między Federalną Republiką Jugosławii a rewolucyjnym zgromadzeniem kosowskich Albańczyków znanym jako Armia Wyzwolenia Kosowa (KLA), przy dalszym wsparciu lotniczym Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO) i Armia albańska, która służyła pomocą na ziemi. Aktywność wojskowa NATO przeciwko Federalnej Republice Jugosławii osiągnęła inny poziom podczas wojny w Kosowie, wraz z oblężeniem tego kraju bez poparcia ONZ i w przeciwieństwie do Rosji i Chin, w celu ułatwienia mediacji dla Albańczyków, którzy wyprowadzić się z domów. Gdy przerażające oblężenie, które spowodowało liczne regularne przechodzenia obywateli i masowe unicestwienie, zostało praktycznie zakończone, pas startowy Slatiny w Kosowie zostaje przejęty przez bojowników psychologicznych kierowanych przez dzikiego albańskiego watażkę Smuka (Aleksandar Sreckovic). Rosjanie organizują akcję, aby złapać pas startowy od ciemiężców opartych na strachu, a grupa jest ukształtowana na coś podobnego.
Gdy jugosłowiańskie siły zbrojne wycofały się po barbarzyńskim oblężeniu NATO, podżegacze strachu z Albanii przejęli zdecydowaną większość Kosowa. Mniejszość serbska w różnych częściach Kosowa pozostaje niezabezpieczona przed tymi psychologicznymi bojownikami skupiającymi się na nich, ponieważ ci oszuści plądrowali, zabijali i atakowali w kosmosie, a obowiązek odzyskania tego specyficznego lotnictwa spadł na rosyjskiego urzędnika ds. wiedzy Aslan-Bek Evkhoev (Gosha). Kutsenko) oraz były spadochroniarz, który został żołnierzem fortuny Andrey Shatalov (Anton Pampushnyy) ze swoimi grupami. Równocześnie do niewoli trafiła Jasna Blagojevic (Milena Radulović), którą Andriej poznał i uratował przed ciemiężcami opartymi na strachu, skupiającymi się na chrześcijanach, zwłaszcza Rosjanach i Serbach, a po przejęciu kontroli nad pasem startowym trzeba go pilnować po intensywnym karłowatości. Czy zdołają to zrobić w okresie antagonizmu, kiedy żadna ze stron nie będzie próbowała pozostać z tyłu, niezależnie od tego, czy jest to związane z okazywaniem męstwa w wojnie, czy bezlitosnością w niszczeniu?
Należy zauważyć, że Bałkańska rubież to film z licznymi minutami, które wykraczają poza te sceny z filmów wojennych, które są fałszywie przedstawiane. Ostatnia godzina to prawdziwa przyjemność do oglądania, a ostatnie 45 minut robi wrażenie jak żadne inne. Dzięki tym kolejnym działaniom film osiąga lepsze wyniki niż kiedykolwiek w niedawnej pamięci, a ostateczny punkt zwrotny w terminalu powietrznym jest promienny, z prawie każdym wojownikiem chwytającym nasze oko. Pozostaje demonstracja męstwa lub zaciekłej siły, która pozostanie. Artyści są na ogół doskonale wybierani do swojej pracy i prawie każdemu dali coś, z czego mogli się cieszyć. Ponieważ wydaje się, że są to również fabularyzowane protokoły, nie ma przekonującego powodu, aby zastanawiać się, jak dokładnie to jest, ponieważ różne strony będą konsekwentnie miały różne historie do opowiedzenia i mogą tworzyć z nich filmy, jednak to, co pojawia się na ekranie, jest świetna robota. Nie ma wątpliwości co do charakteru aktywności, którą widzimy na ekranie, a pośpiechy są nadmiernie akceptowalne przy ekstremalnym skupieniu.
Bałkańska rubież jest zbyt długa jak na film klasy i ciągnie się we wczesnej fazie, ale bardzo dobrze się rozwija. To bardzo niezwykłe, zdumiewające zakończenie prawdopodobnie nie będzie normalne w środkowych fazach filmu. Mogą pojawić się pytania dotyczące nagranej dokładności, jednak jak się wydaje, mnóstwo tego filmu jest fabularyzowane, szczególnie pierwotne zdarzenie ma w końcu żałosne, weryfikowalne podstawy. Biorąc wszystko pod uwagę, w każdym przypadku istnieje więcej niż jedna strona historii, jednak ogólnie możemy myśleć o historiach świętych, szczególnie o osobach, które nie były autentyczne – ale raczej może być trochę rzeczywistości w częściach. Ten film jest w dużej mierze o fabularyzowanej bitwie w ostatnich minutach, a ta wspaniałość może bez wątpienia usunąć resztę jego problemów. W związku z tym chciałbym powiedzieć, że cieszę się, że odkryłem ten film, niezwykły w porównaniu do innych rozrywek w ciągu ostatnich 60 minut. Jesteśmy całkowicie zaangażowani w tę walkę na pasie startowym i wokół niego, który bez wątpienia jest promienny.
Wygląda na to, że w filmie pracuje grupa serbskich i rosyjskich artystów, którzy wymyślają, jak dobrze wykonać pracę w przypadku filmu o konflikcie. Wśród nich najbardziej rzuca się w oczy Anton Pampusznyj, który ma te najważniejsze dla nas minuty, w tym to zdarzenie, w którym uratował podróżnych transportu po tym, jak duchowny został zabity przez psychologicznych oprawców. Pozostaje silny jak jego bohater, a Gosha Kutsenko, który jest szefem grupy, utrzymuje tutaj podobną mocną konstrukcję. Ravshana Kurkova, która gra strzelca wyborowego grupy, doskonale nadaje się do tego zadania i nigdy nie pozostaje w tyle, koordynując ze wszystkimi dookoła. Milena Radulović, grająca specjalistkę z wyjątkowym zainteresowaniem tym, który uratował jej życie, jest kolejną osobą, na którą należy zwrócić szczególną uwagę – od zobaczenia odejścia jej ciężarnej pacjentki i podróżowania przez okoliczności więzienne, wszędzie pojawia się skłonność do rozpaczy, co bardzo dobrze odzwierciedla okoliczności jej ogólnego otoczenia. Pozostała część sprawy ma się dobrze.
W każdym przypadku wspaniale jest oglądać filmy takie jak Bałkańska rubież, ponieważ nie ma już NATO ani Stanów Zjednoczonych, które mają tutaj znaczenie, ponieważ dotyczy to prawie każdego filmu z zewnątrz i filmów wojennych. W związku z tym otrzymujemy również alternatywny punkt widzenia na rzeczy, niezależnie od tego, czy są one sprawiedliwie oparte na kilku wydarzeniach podczas konfliktu, który miał miejsce jakiś czas wcześniej z fabularyzowaną stroną. Do tego dochodzi jeszcze potrzeba oglądania filmów w innych dialektach, a serbski jest jednym z nich, po obejrzeniu rumuńskiego filmu Gwizdacze. Pod każdym względem jest kilka świetnych filmów wschodnioeuropejskich, które trzeba by obejrzeć, a Bałkańska rubież jest jednym z nich. Biorąc wszystko pod uwagę, mamy dodatkowo Novaka Djokovica, naprawdę wybitnego na korcie tenisowym, wykonawcę, który ma niewielu równych – ten film jest również świetnym wykonawcą i ma minuty, które zbudują się jako jeden z tych intrygujących filmów konfliktowych , mimo że nie tak bardzo, jak American Sniper i inni, którzy śledzili konflikty z pełną autentycznością.
