Roped ukazał na Netflix i trzeba o tym pomyśleć ten prezent: przypomina Footloose, jednak dla osób, które nie przepadają za filmami.
Rodeo odbyło się w jakimś niedopuszczalnym mieście, małym, choć samo rozpoznawalnym, „reformistycznym” miasteczku, w którym radny Robert Peterson (Casper Van Dien), zdecydowany weganin i ekstremista o podstawowych uprawnieniach, zasadniczo przekonuje mieszkańców do zorganizowania rodeo. Tak czy inaczej, nie polega on na tym, że jego mała dziewczynka z liceum Tracy (Lorynn York) zniweczy jego wysiłki. Najpierw jest mały opór w pobliskiej kawiarni, gdzie Tracy w przejrzysty sposób układa cheeseburgera. Następnie udaje się na rozsądne tereny i – jeśli masz mniej niż 16 lat, radziłbyś, abyś nie patrzył na tę następną część, robi się odrażająca – umieszcza na Instagrama kilka owiec (nie, to nie jest podwójna mowa). Co więcej, rozumiesz, co mówią: to niebezpieczna różnica między trzaskiem telefonu komórkowego a morderstwem. Co więcej, czy nie wiedziałbyś o tym, Tracy szaleje za kowbojką rodeo o imieniu Colton (Josh Swickard). Nastąpiło najbardziej zauważalnie okropne. Natychmiast skaził ją swoją wersją historii. Jej tata oczywiście ogranicza związek ze względu na to, że miasto ma podstawowe uprawnienia, a nie kobiece przywileje.
Tak czy inaczej, podobnie jak Romeo i Julia, ich tabu nastoletnia miłość na dłuższą metę skłania obie walczące strony do myślenia o swoich pozycjach – jednak wyłącznie po nieszczęściu.
Roped to niedrogi i niestabilny film o skłonnościach w stylu Hallmark, który łączy sentyment nad treścią. Co, szczerze mówiąc, może być tym, czego szukasz dla tego izolatu. To mało wymagające, nieszkodliwe i zdrowe. To bynajmniej nie przyzwoity film, ale założę się, że dobrze komponuje się z dużym kieliszkiem owocowego wina w kształcie lodu lub dwóch ślizgających się w nim. Dobre zdrowie.
