Od czasu przeniesienia, Max Richards miał zdolność przystosowania się, by wywołać uśpienie każdej osoby, która się u niego pojawi, zaczynając od dokumentów w jego pokoju magazynowym. Jego ojciec i matka przeprowadzili się do miasta Blegh w stanie Massachusetts, a Max był samoukiem. Max, będący obecnie młodzieńcem, ukrywa twarz za poręczami i zasłania słońce. Jego jedynym kumplem jest Dan, który namawia go do znalezienia ukochanej za pomocą aplikacji. Po tym, jak jego pierwsza randka demonstruje stratę czasu, Max decyduje, że chce ukończyć każdy jej fragment. Ma zamiar zeskoczyć z rusztowania, gdy spotyka Alexa, do którego wcześniej zwrócił się w pokoju przygotowanym dla kliniki. Prosi go, żeby był blisko niej, żeby poszedł do przestarzałego domu ludzi. Max zmienia się w oczarowany Alexem i zastanawia się, jak ją ponownie spełnić. Budzą fascynację, mimo że Max nie może pozwolić jej zobaczyć jego twarzy.
Pojawi się w Tobie pewna rozpiętość, która w zasadzie przestanie się badać. Zwracam uwagę, że Zabójczy urok to komedia romantyczna. Zabójczy urok to mój typ filmu. Każdy film, który rezygnuje z Meet Cute miejsce, w którym mężczyzna znajduje się w metodach skakania z przedłużenia, a kobieta przechadza się obok i rozpoczyna wesoły dyskurs o tym, jak powinni znaleźć wyższe rusztowanie z tego powodu, że nie jest wystarczająco wysoki dla niego zabić się od trafień w stopniu surowego humoru, który uderza we mnie. Niewykluczona szansa, że był jakiś punkt odniesienia do sprawdzenia tego z Zabójczy urok , być może nienormalnie przezabawna Good Ladies Don’t Explode (1987), para kobiet, których randki mają tendencję do wysadzania w płomienie. Jest to film, w którym i tak nie mógłbyś pomóc, załóżmy, że dzięki 180 zwrotowi rozpoznawalności został w zasadzie zmieniony w film bohatera – Max nie różni się od śmiertelnego pocałunku Rogue’a w X-Males (2000) i możesz po prostu rozważyć zabranie Max w przez Xavier’s College for Gifted Kids.
Wydaje się, że zabijanie całkowicie mnie przerobiło. W przypadku, gdy nie była to możliwość zrobienia beztroskiej komedii z szczególnie dziwnego powodu, była to niesamowicie zbagatelizowana nuda zabawności Kellen Moore. To film, który przelewa się innowacjami i osobliwością. Sceny z zasadniczym pocałunkiem pod zamiataniem są naprawdę zaczarowane. Co więcej, skuteczność Monique Kim na podstawie tego, że druga badaczka, wszystkie przekazane i nie wykorzystujące linii dyskursu w języku angielskim, jest zabawna w swojej pustej ostrości. To film, który pojawia się na zwykłym ekranie, całkowicie uformowany. Nie ma samotnej wymiany, którą Kellen Moore sprawia, że jest stracona.
