Graboids. Wrzeszczący. Assblasterzy. Jeśli nie masz szansy zagrzebać się w dzisiejszych filmach o bestiach, znasz „prekambryjskie” maszyny do zabijania z Perfection w Nevadzie, dzięki układowi Tremors. Po trzech filmach, prequelu i ulotnej aranżacji telewizyjnej pomyśleliśmy, że franczyza dobiegła końca, jednak Universal nie jest kimś, kto lekceważy jego potencjalne krowy gotówkowe, więc trzy lata temu dostaliśmy piąty film, przedstawiający nam Burta Nieślubne dziecko Gummera, Trevor, grany przez Jamiego Kennedy’ego. To była dobra kontynuacja, mimo że nie zrobiła dla mnie zbyt wiele.
Zostaw to Universalowi (zwłaszcza ich nadrukowi z 1440 r., Źródłu nadmiernej liczby niepotrzebnych i po prostu prostych w wideo spin-offów tally (mam na myśli, że są obecnie trzy filmy Honey!)), Aby wykorzystać ponownie franczyzy z A Cold Day in Hell.
Podczas tej przerwy Burt i Trevor zostają wezwani do pomocy przy zdumionej inwazji graboidów w Nunavut (najbardziej na północ wysuniętym regionie Kanady). Współpracując z niektórymi badaczami, w tym córką Val i Rhondy, biorą na siebie te stworzenia, podczas gdy Burt doświadcza choroby wywoływanej przez mikroorganizmy przenoszone przez graboid (pamiętasz, jak kiedyś został połknięty?).
W każdym razie idealnie byłoby mieć z powrotem Burta Gummera Michaela Grossa. Był jedyną stałą w całym zestawie doświadczeń serii (pomimo przewrotu jego postaci w prequelu, zwłaszcza, że Gross był w tym świetny) i nadal wnosi tu złą pasję. Jest nieco zahartowany ze względu na jego zaawansowany wiek i infekcję drobnoustrojami, a także zawartość (więcej o tym za sekundę), ale jest nawet bardziej niż w stanie poradzić sobie z bronią palną, strzelać żartem. Jamie Kennedy również dostosowuje się do obecnej sytuacji, zmuszając Burta do zastępowania go, gdy ten ostatni spada kilka razy, a jego postać może nabrać odrobiny po jego ostatniej wycieczce, zaokrąglając go i zmniejszając jego ogólne nieprzyjemności.
Wydaje się jednak, że problemy filmu są wyraźnymi konsekwencjami tego, że Universal jest raczej tani. Z jakiegoś powodu łatwo powiedzieć, że nie jesteśmy w kanadyjskiej arktyce: lokalizacje w Południowej Afryce (te same, co poprzednia wycieczka) czasami wyglądają na chłodne, a czasem w niezbyt odległej przyszłości w stylu nocnym środki zacieniające (szybka uwaga dla filmowców: piasek nie wygląda tak bardzo jak dzień wolny, jeśli zabarwiasz go na biało), a brak chłodu tłumaczy się jako wynik globalnego ocieplenia (jednak jest to szczególnie gwałtowne i Wyobrażam sobie, że skandaliczne ogrzewanie na tej szerokości geograficznej prawdopodobnie miałoby poważne konsekwencje dla reszty świata). Zdjęcia są zwykłe i nieciekawe, a filmowanie i zdjęcia są powtarzalne i leniwe, obciążone przypadkowymi drganiami i niezgrabnymi zoomami. Wpływ na komputer, choć wyraźnie lepszy niż w Tremors 3, jest w każdym razie oczywisty, z często okropną integracją i interakcją z obsadą (dostałem retrospekcje do scen z The Last Airbender). Treść nie jest aż tak solidna, jako procedura, która pozwala Burtowi ścigać graboidy w jeszcze jednym miejscu i polegać na dużej ilości pracy i krzyku. Łaskawy, a sztandar tam na górze? Tak, nie ma takiego graboidalnego planu, po prostu typowy chory rodzaj węża.
Pomimo często taniego i rehashowego wrażenia, Tremors 6 nie jest całkowicie zły, a wciąż jest coś przyjemnego do zjedzenia z naszym starym kumplem Burtem. Jeśli jesteś fanem serii lub po prostu zakopujesz jakąś niechlujną bestię, nie wahaj się porzucić wiele obaw.
