Tygrys to halucynogenny film o dreszczyku emocji z 2021 roku, w którym występują Sam Quartin i Dylan Sprouse. To coś w rodzaju ulicznego filmu o osobach zmierzających w czasie pandemii po odpowiednie zażywane lekarstwa. Skomponowany i koordynowany przez Kerry Mondragon, Tyger to halucynogenne wyjście z filmu eksploracyjnego, który oznacza solidny pierwszy raz za sterem.
Powód. Po włamaniu do apteki Blake (w tej roli Sam Quartin) i jej cichy towarzysz porywają czarownika leków, Luke (Dylan Sprouse). Blake i Luke mają zupełnie inne skojarzenia z lekami, które rozprowadzają. Ruszyli w drogę, badając nieznaną i dystopijną scenę pustynną, aby przekazać wzięty „ratujący życie” lek. Niedługo kończą całkowicie przytłoczeni nieokiełznanym miastem. Ten film dzieje się podczas pandemii, jednak Tygrys omija obecną pandemię Covid-19. Kreacja zakończyła się w 2019 roku — odrobina szczęścia wiąże się z okolicznościami tego filmu.
Aktorstwo. Film prowadzą Dylan Sprouse i Sam Quartin, dwaj doświadczeni artyści. Duża część pozostałych aktorów to mieszkańcy Slab City w Kalifornii, gdzie nakręcono większą część filmu. Tyger dzieje się w ich rzeczywistości i prosi, aby pozostali sobą, a nie stali się kreskówkami. Dlatego wszystkie wystawy w filmie są rozsądne. Tyger został zastrzelony z myślą o niewprawnych artystach, łapiąc wszystko w kilku ujęciach. Efektem są rozsądne wystawy, które ratują prawdziwość historii.
Wizualizacje i fabuła. Język wizualny tego filmu jest nieprzewidywalny. Biorąc pod uwagę pełnometrażowy teledysk, a nie film z konta, Tyger używa głównie ujęć z ręki. Kamera jest w ciągłym ruchu, co nadaje filmowi brudny, narracyjny styl, dodając autentyczności filmowej rzeczywistości. To dziwne halucynogenne spojrzenie na wszechświat Tygera przyćmiewa historię. Tygrys, mimo że ma szczególnie solidny powód, postanawia nie badać tego i po namyśle przeradza się w spotkanie dla obserwatora. Ta metodologia prawdopodobnie spowoduje utratę dużej liczby widzów, ponieważ wydaje się, że nie ma bardzo godnego uwagi, uzasadnionego celu dla dużej części filmu. Bez wyraźnej fabuły skupia się na edukacji strumienia, wydaje się, że przez większą część czasu pracy nic się nie dzieje. Rezultatem jest niestety wyczerpujący film. Jakkolwiek bardzo skoordynowany film, wydaje się, że jego treść wymagała więcej pracy.
