Kiedy 13 sierpnia 1961 r. międzystrefowy pociąg D-151 wyruszył w podróż do Berlina Wschodniego, nikt na pokładzie nie pomyślałby, że dla każdego z nich będzie to wyjątkowo niezwykły dzień. Bezpośrednio przez Berlin ma powstać przegroda oddzielająca część zachodnią od wschodniej. Dla podróżnych, którzy właśnie wracają do swojego kraju w NRD, pojawia się pytanie: Kontynuować jazdę, zdając sobie sprawę, że nie wyjadą później? A może potem znowu wyjechać na krótkie powiadomienie i zacząć nowe życie w Niemczech Zachodnich bez efektów? Skłania to do gorących rozmów, zwłaszcza z rodziną Küglerów: Marlis (Susanne Bormann) jest zdecydowaną socjalistką, jej partner Gerd (Jan Krauter) dyskredytuje system i potrzebuje, aby jego dzieci miały szansę żyć. Tak czy inaczej, kierowca samochodowy z NRD Edith Salzmann (Luisa-Céline Gaffron) dodatkowo kłóci się, czy naprawdę powinna przejąć kontrolę nad tą godną uwagi wycieczką …
W momencie, gdy upadek muru berlińskiego pochwalił jego 30. rocznicę w 2019 roku, film i telewizja były przeładowane tytułami, które w jakiś sposób nadawały się do pamiętnej okazji. Podczas gdy kilka filmów, na przykład „Zwischen uns bite the dust”, Mauer czy Fritzi – Eine Wendewundergeschichte wykorzystywało indywidualne losy, aby opowiedzieć, co upadek muru oznaczał dla istnienia ludzi, inne wykorzystały szansę, by przypomnieć sobie ogólnie niekorzystną sytuację NRD. Próby sfabrykowania przegrody są jednak bardzo rzadkie. Jeśli jeden z nich jest wyświetlany z filmem ARD przez 3,5 godziny, w konsekwencji można w większości uważnie słuchać. Tym bardziej, że stosuje się tutaj niezwykle fascynującą metodologię.
Para treści Robert Krause i Beate Fraunholz nie mają nic więcej do powiedzenia na temat rozwoju Muru. Nie dostrzegamy też, jak się to wyłania, jak dokonano wyboru politycznego w prywatnych kabinach. Jako obserwator nieuchronnie nie widzisz skutków, które staną się widoczne później. Biorąc wszystko pod uwagę, 3,5 godziny naprawdę dzieje się głównie we wspomnianym pociągu i pokazuje reakcje osób na pokładzie, gdy dowiedzieli się o przegrodzie. Okazuje się, że są bardzo wyjątkowe, uzależnione od wrażenia, że mają miejsce w NRD i ramach politycznych. Podczas gdy niektórzy zachęcają do aranżacji, inni są bardziej bezstronni – lub po prostu czują się spanikowani widokiem, jaki implikuje ta emblematyczna struktura.
Wiąże się to osobno z odkształceniem. Z jednego punktu widzenia w podróżnikach panują napięcia, które znikąd się uwalniają – wyraźnie wykorzystując przypadek rodziny Kügler. Istnieje również presja czasu, ponieważ w ciągu 3,5 godziny ludzie nie mają dużo czasu na dokonanie wyboru. Co najważniejsze, nie wybór, który znacząco wpłynie na resztę twojego życia. Ostrożne ocenianie argumentów za i przeciw jest oczywiście nierealne w takim systemie. Praktycznie jak podczas przejażdżki dreszczowcem, wódz Ed Herzog (Kaiserschmarrndrama) pracuje z przekonaniem, że toczy się tu wieczna bitwa i zguba. Nikt nie musi decydować się na jakiś niedopuszczalny wybór. W każdym razie, co może być właściwe?
To na myśl o rzeczach serial, który zadebiutował na Festiwalu Filmowym w Monachium w 2021 roku, nie może dać definitywnej odpowiedzi. W każdym razie olbrzymia liczba liczb również sugeruje, że wiele rzeczy z pewnością pozostaje raczej schematycznych. W momencie, gdy rodzina Kügler walczy, w końcu dowiadujemy się czegoś o ich postawie wobec NRD. Prawdziwi bohaterowie mają 3,5 godziny do zaoferowania ani dwóm, ani tym, którzy są gotowi na pociąg. To, podobnie jak kilka niedociągnięć w treści, jak całkowicie bezsensowna opcjonalna linia wokół konkurentów sondujących narkotyki i na bardzo podstawowym poziomie niska wiarygodność, powinno być w konsekwencji nieco uznane. W każdym razie jest powietrze i materiał, o którym można dyskutować trzydzieści lat i niekończące się filmy tematyczne później.
