Thunder Force – cały film online cda vod gdzie obejrzeć zalukaj
„Thunder Force” dzieje się w dzisiejszym Chicago, gdzie mieszkańcy walczą w wyniku uderzenia ogromnej wiązki w 1983 r., Które przekształciło socjopatów i chuliganów w śmiercionośne łajdaki zatrudniające niebezpieczne, nadludzkie siły. Są określani jako „lowlifes” przez zastraszonych i bezbronnych ludzi. Od tamtej pory złoczyńcy sieją zniszczenie, a zwykli ludzie nie są w stanie ich powstrzymać. Lydia (Melissa McCarthy) i Emily (Octavia Spencer), najbliżsi towarzysze w podstawówce, a potem wyobcowani przez długi czas, współpracują w walce z Miscreantami, wykorzystując dziedziczny przepis na zupę stworzony przez Emily podczas skrupulatnej, wieloletniej interakcji, która może być naniesione na „zwykłe” osoby, dając im również kontrolę nad bohaterami. Skomponowany i koordynowany przez Bena Falcone, „Thunder Force” to dodatkowo rodzaj zupy dziedzicznej, mieszanka różnych typów: komedie z partnerami, dramaty kumpli, nadludzkie filmy młodej damy o mocy nadludzkiej. Przy tak wielu siłach, z którymi trzeba się liczyć jako McCarthy i Spencer, to nieoczekiwane, że tak obszerny film jest bezczynny, powtarzalny, zwyczajny.
W momencie, gdy Lydia i Emily wracają do swojego życia po okresie dojrzewania, Emily wspięła się na najwyższy punkt w swojej dziedzinie jako genetyk i dyrektor generalny własnej organizacji. Lydia pracuje na wózku widłowym. W momencie, gdy Emily nie pojawia się na spotkaniu w szkole średniej, Lydia zostaje zmiażdżona i udaje się do błyszczących firmowych miejsc pracy Emily, postanawiając zaciągnąć swoją towarzyszkę z powrotem na spotkanie. To znowu ich młodość: Emily była produktywna, Lydia była siniakiem. Działał w młodości, ale nawet nie jako dorosły. Lydii radzi się, aby nie kontaktowała się z niczym w miejscu pracy, ale raczej Lydia to robi, przypadkowo nasycając się połową równania dziedzicznego bohatera, takim, które uczyni kogoś super, bardzo solidnym. Lydia nie dążyła do tego, podobnie jak Emily. Emily jest wściekła, ale nie ma dla niej innej opcji. Bierze drugą część dziedzicznego równania, taką, która uczyni kogoś niewykrywalnym.
W tym momencie następuje montaż przygotowawczy, gdy obaj oswajają się ze swoimi nowymi mocami. W międzyczasie w Chicago rozgrzewa się wyścig burmistrzów. Jeden z kandydatów ma przydomek „Król” (Bobby Cannavale) i jest po prostu obrzydliwym chuliganem, chwalącym się w garniturach, które sprawiają, że wydaje się, że wydostał się z historii Damona Runyona. Król jest w zmowie z Misjonarzami, a konkretnie z jednym imieniem Laser (Pom Klementieff), którego skazuje na swoich pozornych wrogów. Lydia i Emily nazywają się „Thunder Force”, wykonują dwie lub trzy wstępne próby, zanim skupią się na obaleniu Króla. Lydia zostaje wykolejona złośliwie z pół-Miscreantem imieniem Crab Man (Jason Bateman), który nie ma zauważalnych supermocy, z wyjątkiem sytuacji, gdy odwołasz supermoce z ukośnymi ramionami krabów.
Całość jest standardowa i żadna z nich nie jest szczególnie fascynująca. Oglądanie wyprodukowanego przez CGI McCarthy’ego i Spencera obracających się i wirujących w powietrzu, atakujących swoich wrogów, nie jest dla mnie tak naprawdę szczęśliwym czasem. Niemniej jednak to, co jest dla mnie dobrą zabawą, to obserwowanie, jak budują związek, obserwowanie, jak się chichoczą, obserwowanie, jak działają razem. Razem są niesamowici. To remis, obaj. Jest tego za mało. Zgodnie z korelacją, „The Heat”, w którym McCarthy grał niestabilnego, nieobliczalnego specjalistę FBI współpracującego z ciężkimi wytycznymi podążającymi za Sandrą Bullock, wykorzystał platformę jawnego sortowania głównie po to, aby umożliwić dwóm artystom wyrwanie się spod kontroli wewnątrz tej struktury. Każda scena uwypukla absurdalny schtick, a wykroczenia, które badają, są do pewnego stopnia nieistotne. Jedyna w swoim rodzaju jest ich nauka jako artystów. „Thunder Force” nie bierze tego pod uwagę.
Najlepsze minuty w „Thunder Force” są stworzone przez artystów, a spokojne „riffy” w środku skupiają się na rwącej fabule. McCarthy ma jeden sprytny riff na Joe, osobę zajmującą się księgowością, a haczykiem istniejącym niezależnie od wszystkiego innego jest pusta reakcja Spencera. Jest jedna długa aranżacja, w której McCarthy podszywa się pod Jodie Foster w „Nell” i nikt w pokoju tego nie widział i wszyscy uważają, że oszalała. Jest świetny kawałek, gdy Spencer próbuje powiedzieć „Thunder Force” i sprawić, by brzmiało to jak szef, poinstruując ją od Lydii. Wytrawny humor Batemana jest dostępny w każdej sekundzie, a jego błogosławieństwem jest granie absolutnie prosto, szczególnie w minionych bezsensownych minutach, kiedy stara się zdobyć kieliszek martini szczypcami do krabów. Jest jeden powtarzający się fragment, w którym McCarthy i Spencer, otoczeni tarczą bohatera, próbują wydostać się z małego fioletowego Lamborghini. Cały film zatrzymuje się, by patrzeć, jak mozolnie wysiadają z samochodu. „Thunder Force” potrzebuje tego więcej.
Thunder Force – nawet supermoce Melissy McCarthy nie mogą go uratować
Taylor Mosby jest niesamowita jako Tracy, mózgowa dziewczynka Emily, absolwentka Stanford w wieku 15 lat, a teraz odpowiedzialna za zajęcia laboratoryjne swojej mamy. Lydia wkracza w życie Tracy i spodziewa się posady wyluzowanej cioci. Są też przyjemne sceny z matką i dziewczynką, w których Emily zastanawia się, czy nie była zbyt surowa dla swojej dziewczyny. Obaj byli obrażani, że są „maniakami”, a rodzinna mantra brzmi: „Nie jestem maniakiem. Jestem chętny. Jest różnica”. Film pojawia się za każdym razem, gdy artystom oferuje się przestrzeń do zabawy. Wystarczy, że nie trzymaj całości razem.
Przeglądanie głównej części filmografii Melissy McCarthy torującej drogę do uderzenia Thunder Force w Netflix pod koniec tygodnia powoduje, że eseista rozważa dochodzenie. Co można porównać do strereotypu „chłopca”? Poza chromosomem Y, najlepsza komediantka w swoim wieku nadal gra takie urocze popisy, które widzieliśmy Adam Sandler, Will Ferrell i każdy z głównych bohaterów Judda Apatowa od ponad dwudziestu lat. Jak więc można nazwać młodą kobietę po czterdziestce, która nie jest przygotowana do decydowania o własnych wyborach, nie wspominając o wielkich?
TVTropes.org twierdzi, że taka postać jest w środku „The Ingenue” i „Genki Girl”, niezależnie od tego, co to sugeruje. Zapytaj nieznaną sieć na GirlsAskGuys.com, a oni nazywają „męskie dziecko” zniewagą związaną z płcią i odwołują się do podwójnego standardu, w którym porównawcze zachowanie kobiet jest bardziej „czarujące” niż niebezpieczne. Najodpowiedniejsza odpowiedź pojawiła się w artykule z 2015 roku autorstwa Shannon Kelly na temat The New Republic badającym Amy Schumer w Trainwreck (jest dla ciebie ta passa Apatow), uznając ten oryginał za „rozwiniętą katastrofę damy dupka” lub G.A.W.F., zabawnie przedstawioną przez:
Znamy ją na co dzień. Jej rekordy finansowe przepełnione, jej fundamenty zatkane, jej bourbon (Bulleit) na skałach, jej drugi salon w hatchbacku pokryty pomarańczowymi wykładzinami Taco Bell (i schowek na rękawiczki bogaty w zapas dodatkowego sosu ognistego), średnio znane konto jej kota na Instagramie.
To podsumowanie jest bardzo wyraźne, jednak wiele z nich to Lydia Berman McCarthy’ego w Thunder Force. W zamian za zmęczone rude włosy, stare opaski do włosów, przekąski w starym stylu, ziarno śniadaniowe duszone w mleku, „Ziemniaki!” ekspresji i żadnych towarzyszy ani uznania, a ty ją masz. Zgodnie ze znakiem, urocza porażka Lydii ma przyzwoite serce chętne do pomocy jej podobnie mniej błogosławionych przyjaciół. To właśnie skłoniło ją jako dziecko do walki z zagrożeniami ze szkoły w Chicago i znalezienia towarzystwa z Emily Stanton, kwadratową miłośniczką książek, która dąży do zmiany światowego statusu po niedostatku jej rodziców.
Gdy dorastali, głęboko sprytna Emily odsunęła się od lekkomyślnej Lydii i ruszyli w różnych kierunkach. Wiele lat później dorosła Emily (zdobywczyni Oscara Octavia Spencer) jest chwaloną badaczką założycielską własnej organizacji biotechnologicznej o tej samej nazwie, podczas gdy Lydia (McCarthy) jest zwykłym łajdakiem koordynującym poprzednie role. Tym, co wypacza całe to marzenie, jest świat, który okupowali.
Złoczyńcy to tak zwani źli faceci w „Thunder Force”.
Dawno temu ogromna burza otworzyła nadludzkie cechy u jednostek skłonnych do bycia socjopatami. To doprowadziło do tego, że obszary miejskie, takie jak Chicago, były torturowane przez osoby, które zostały nazwane „łajdakami”, niecywilizowanymi i dzikimi metahumanami, takimi jak Laser (Strażnicy Galaktyki, część Pom Klementieff) bez żadnych specjalistów nadających się do ich powstrzymania. Rodzice Emily doświadczyli takiego niepowodzenia, kiedy była dzieckiem. Walka z tym niebezpieczeństwem stała się głównym tematem politycznym zaciętego wyścigu burmistrzów między Rachel Gonzales (kręgosłup telewizyjny Melissa Ponzio) a Edwardem „Królem” Stevensem (rozmownym, najbardziej lubianym Bobby Cannavale), a ponadto głęboko zakorzenioną misją logicznej pracy Emily.
Zostaw to bohaterowi sklepu porcelanowego, aby burzyć przyzwoite rzeczy. W momencie, gdy Lydia odwiedza Emily w oczekiwaniu na spotkanie, zostaje sama i przypadkowo dostaje strategię wlewu serum, którą Emily od dłuższego czasu opracowywała, aby umożliwić typowym ludziom koordynację z Misjonarzami. To tyle, jeśli chodzi o dostrajanie się i nie kontaktowanie się z niczym. W ten sposób figury retoryczne dziecka wtapiają się teraz w postacie z domeny komiksów, próbując stylu.
Od tego momentu Thunder Force przypomina bezsilny i bombardujący asortyment ręczników papierowych, który samotnie rozkłada wrak wokół bardziej okropnie, zamiast naprawdę starannie go przechowywać. Film szefa autora, Bena Falcone, poświęca dużą część swojej energii do biegania w historię dorastania, obecny odrodzony czas dla matek i rozciągniętą legendę, przygotowując się do ukształtowania McCarthy’ego i Spencera, obaj teraz zwinnych 50-latków, w „Malleta” i „Bingo” nazywany parą Thunder Force. Małe postacie o bardziej ugruntowanej wiedzy, podobne do poprzedniej koordynatorki CIA Melissy Leo, Allie i wirtuozowskiej dziewczyny Emily, Tracy (granej przez Taylor Mosby z Breakthrough), smarują kilka hałaśliwych kół, aby wszystko posuwało się w kierunku przyszłych pojedynków i nieuniknionych rezultatów przedstawionych jako dobre wybory, które naprawdę nie są przesadnie znaczące.
Najwięcej tłuszczu ze wszystkich pochodzi jednak ze zmiękczonej pasty, którą stworzył Krab, będący postacią tweenera Jasona Batemana. Na początku zło, Thunder Force wzbudza dziwną fascynację wśród Batemana i McCarthy’ego po rywalizujących ze sobą bitwach na poduszkach. Bardziej niż cokolwiek innego, Bateman traktuje ten apel jako mrugającą, umiarkowanie starzejącą się pułapkę na pragnienie, zawierającą zseksualizowane żarty o rybach, które nie zawsze dobrze trafiają. Odkryjesz, że jego postać jest albo szokującym sceną, albo całkowitym przerywaniem pokazu pobocznego, który wysysa podstawowe zainteresowanie.
