Na podstawie jej uznanej gry Edinburgh Fringe Play z 2012 roku Seks na drugiej randce. Reżyserski debiut Rachel Hiron z satysfakcją odzwierciedla jego teatralne korzenie. Oferując nam parodię sytuacji, która jest typowo brytyjska w swojej niezręczności i humorze. Odzwierciedlając najgłębsze pragnienia dwóch dwudziestokilkuletnich dorosłych, by przyjąć iskrę potencjalnego nowego związku. Obejmując to wspólnym lękiem przed intrygowaniem się. Podczas gdy ich towarzysze równie stosują naglący czynnik, niezbyt przychylnie doradzając, co sprawia, że druga randka działa.
Laura (Alexandra Roach) mieszka z mamą po rozpadzie przedłużającego się związku. Z niefortunnym odkryciem, że mężczyzna, z którym przeżyła sześć lat, był w rzeczywistości gejem. W międzyczasie Ryan (George MacKay) przeżył oburzenie, gdy odkrył, że jego lepsza połowa uprawia seks z jednym z jego kolegów w salonie. Obaj desperacko chcą iść naprzód, ale w równym stopniu uwięzieni przez objawienia swojej przeszłości. Ich pewność siebie uderzyła, a doświadczenie randkowania ograniczone, gdy szukają innej osoby.
Tak czy inaczej, podczas wieczornego wyjścia do klubu Ryan i Laura przypadkowo spotykają się w barze. Iskra zauroczenia prowadząca do niezręcznej rozmowy, strzałów Tii Marii i kiepskiego tańca. Oboje wykrywają początek czegoś nowego, jednocześnie wymagając społecznego smarowania alkoholem, aby wydostał się z ich skorupek i spowodował, że tak się stało. Ostatecznie doprowadziło to do zaaranżowania spokojniejszej i kontrolowanej drugiej randki.
Jednak czy Laura i Ryan są naprawdę gotowi, aby przejść dalej od związków z przeszłości? I czy może odkryć pewność, że druga randka zadziała bez obfitych ilości alkoholu? W końcu, jak niezręczna może być druga randka?
Okazuje się, że druga randka może być figlarnie niezręczna, ponieważ potencjalny seks i nieudolny wpływ na komunikację. Wszystko we wspólnym bliźniaku, w którym współlokatorzy dodają poczucia lęku. A kiedy seks podnosi głowę, zarówno Ryan, jak i Laura wpadają w pułapkę wewnętrznego dialogu i niepokoju, które ostatecznie prowadzą do komplikacji.
Oryginalna kreacja Hirona Edinburgh Fringe opierała się na prawdziwych spotkaniach, wplatając postawy i obawy obu płci w parodię błędów. Oprócz bogatej i przekonującej eksploracji ludzkich uczuć, seksualności i spotkań napędzanych alkoholem. A dzięki niesamowitej obsadzie kostiumów w dużej mierze utrzymuje tę dynamikę w przenoszeniu na ekran. Ze scenami, do których każdy, niezależnie od orientacji seksualnej lub wieku, będzie się odnosić, w niewłaściwym postępowaniu chcą dostać rzeczy bezpośrednio na drugą randkę. W równym stopniu owijając obserwatora w naprawdę niezręcznym wszechświecie seksu i związków. Świat zbyt często przedstawiany w filmie jako prosty, romantyczny lub niesamowity. Podczas gdy w rzeczywistości regularnie jest chaotyczny, niewygodny i rozczarowujący.
Wielu będzie czerpać z podobieństw do Fleabag, a przewodnik po drugiej randce nigdy w pełni nie osiągnie rangi współczesnych. Daje nam niesamowitą, sprytną i pięknie wykonaną parodię sytuacji. Taki, który może nie spodobać się każdemu, z wyjątkiem tego, że powinien znaleźć wdzięczną brytyjską publiczność na platformach streamingowych.
