W momencie, gdy nadchodzi nieszczęście, sposób, w jaki radzimy sobie z nieszczęściem i cierpieniem, jest niezwykły dla tego rodzaju jednostki, jaką jesteśmy. Kilka osób w zasadzie nie może kontynuować swojego typowego codziennego harmonogramu i wycofać się do praktycznie stanu psychicznego. Inni próbują to całkowicie przeoczyć i kontynuować swoje życie, jakby nic się nie wydarzyło, walcząc o powstrzymanie rany w środku. W nowym filmie Johna Hyamsa, Psychol, jego bohater przyjmuje inną strategię, która przynosi śmiertelne skutki.
Po nieoczekiwanym odejściu swojej lepszej połowy Jessica (Jules Willcox) zbiera swoje życie w mieście i wyrusza w długą podróż z powrotem do swojej starej dzielnicy, aby ponownie zacząć na północno-zachodnim Pacyfiku. Od czasu do czasu walcząc, by to utrzymać, jej wycieczkę przeplatają przypadkowe doświadczenia z innym podróżnikiem. Mężczyzna (Marc Menchaca), który od początku wydaje się być wystarczająco nieszkodliwy, ale wkrótce staje się jasne, że są to doświadczenia zerowej szansy.
Istnieje kilka zmiennych, które sprawiają, że Psychol jest tak owocny. Na początku jest Willcox, którego godna uwagi prezentacja odmładza ból i pewność Jessiki. W tym momencie mamy doskonałe zdjęcia Federico Verardiego, które stawiają przyrodę na pierwszym planie. Tak czy inaczej, to, co sprawia, że Psychol jest szczególnie żywym i energetyzującym filmem, to chęć Hyamsa do skierowania swoich kotów i myszy do różnych dziedzin.
