Książka Thomasa Savage’a z 1967 roku „Psie pazury” jest postrzegana w kręgach naukowych jako jedno z tych zaginionych dzieł sztuki, które nie przysłużyły się w tym momencie, ale są przygotowane do ponownej oceny. Producentka Jane Campion zamierza przedstawić tę płonącą historię o dwóch braciach oraz wdowie i jej dziecku, którzy przewracają swoje senne, ale stłumione życie na farmie w Montanie, gigantycznej światowej publiczności wraz z pojawieniem się jej wersji filmowej na Netflix. Poniżej obejrzyj zwiastun filmu, zanim trafi on na jesienne obchody filmowe w Wenecji i Nowym Jorku.
W obsadzie występują Kirsten Dunst, Jesse Plemons, Benedict Cumberbatch, Kodi Smit-McPhee, Thomasin McKenzie, Frances Conroy i Keith Carradine. Oto streszczenie wspólne dla New York Film Festival:
„Campion potwierdza swój status jednej z najbardziej godnych uwagi – i najbardziej niekonwencjonalnych – producentów na świecie z tym porywającym, bogatym umysłowo drobnym odejściem od amerykańskiego westernu. Dostosowane z powieści frakcyjnej Thomasa Savage’a z 1967 roku, która była znana ze stosunkowo radykalnego przedstawienia stonowanej seksualności „Psie pazury” ujawnia entuzjastyczne tortury doświadczane na farmie bydła mlecznego w Montanie w latach 20. Tutaj zrozpaczona młoda wdowa Rose (Kirsten Dunst) zamieszkała ze swoim wrażliwym nowym małżonkiem, Georgem (Jesse Plemons), jednak ich życie jest coraz bardziej zawiłe przez sporadyczne, przypuszczalnie dzikie zachowanie jego ponurego i dręczącego brata Phila (Benedict Cumberbatch), którego pytanie zarówno o Rose, jak i jej nonkonformistyczne dziecko (Kodi Smit-McPhee) prowadzi do przerażających rezultatów. Campion tworzy film o nagłych rytmach i rytmach, a jej wyzwanie jest skoordynowane z konsekwentnie wyjątkowym, całkowicie zanurzonym ed obsadę i zmieniającą się, destabilizującą ścieżkę dźwiękową Jonny’ego Greenwooda.
Ostatni film Campion powstał ponad 10 lat wcześniej, z 2009 roku „Brilliant Star”. Ale od tego momentu koordynuje programy telewizyjne, w tym miniserial „Top of the Lake” i kontynuację „Top of the Lake: China Girl”. Jej dzieło sztuki „Fortepian” z 1993 roku uczyniło ją jedyną wodzką kobiet, która zdobyła Złotą Palmę w Cannes, aż do tego roku, kiedy Julia Ducournau wygrała za „Titane”. Za „Fortepian” Campion dodatkowo zdobył nagrodę Akademii za najlepszy scenariusz oryginalny. W tym roku może wziąć udział w wyścigu adaptowanym o „Psie pazury”.
Netflix wypuszcza „Psie pazury” w wybranych kinach po jego obchodach 17 listopada, a następnie wprowadzeniu do transmisji strumieniowej na Netflix.
Wraz z dzisiejszym wprowadzeniem zwiastuna The Power Of The Dog, świat mógł pokrótce przyjrzeć się pierwszemu komponentowi mistrzyni Oscara, Jane Campion, od czasu Bright Star z 2009 roku.
Film Netflix, którego akcja toczy się w Montanie w latach 20. XX wieku i został nakręcony w Nowej Zelandii, gra Benedicta Cumberbatcha w roli bezwzględnego, zamożnego rolnika Phila Burbanka. W knajpce, idąc na targ, Phil i jego brat George (Jesse Plemons) spotykają Rose (Kirsten Dunst). Jest pozbawioną życia właścicielką, która prowadzi knajpkę ze swoim naiwnym dzieckiem Peterem (Kodi Smit-McPhee). Phil jest barbarzyński i doprowadza ich oboje do łez. George pociesza Rose — a później ją poślubia.
To rozpoczyna serię okazji, w których Phil huśta się między zaciekłością i przebiegłością, jeszcze wyraźniej prowokując Rose i wyśmiewając jej dziecko. Jednak w tym momencie Phil wydaje się zachęcać dzieciaka. To bardzo dobrze może być oznaką łaski lub dalszego ryzyka, a może czegoś głębszego.
Psie pazury jest skomponowany i koordynowany przez Campion. W rolach Cumberbatch, Dunst, Plemons, Smit-McPhee, Thomasin McKenzie, Frances Conroy, Keith Carradine, Peter Carroll i Adam Beach. Emile Sherman, Iain Canning, Roger Frappier, Tanya Seghatchian i sama Campion są twórcami. DP to Ari Wegner. Menedżerem jest Peter Scibberas. Muzykę do filmu stworzył Jonny Greenwood.
Przed zbliżającym się debiutem na Festiwalu Filmowym w Wenecji Netflix dostarczył główny tajemniczy zwiastun filmu „The Power of the Dog” Jane Campion, w którym występują Benedict Cumberbatch, Kirsten Dunst, Jesse Plemons i Kodi Smit-McPhee. Jedyny film wyświetlany na wszystkich jesiennych uroczystościach (Telluride, Toronto i Nowy Jork), film jest jednym z najbardziej oczekiwanych tytułów sezonu honorowego.
W świetle powieści Thomasa Savage’a, akcja filmu rozgrywa się w 1925 roku i opowiada historię farmerów z Montany, Phila (Cumberbatch) i George’a Burbanka (Plemons), z których poprzednia budzi lęk wśród ludzi wokół niego. Tak czy inaczej, kiedy George poślubia Rose (Dunst), samotnego mężczyznę, i zabiera ją do domu ze swoim dzieckiem Peterem (Smit-McPhee), Phil zachęca dziecko, przynosząc zdumiewające rezultaty.
Oskarowy mistrz Campion, zdobywca wyjątkowego scenariusza do „Fortepianu” (1993), gromadzi grupę utalentowanych artystów. Cumberbatch, który w tym roku ma trzy inne projekty filmowe — „The Electric Life of Louis Wain”, „Insect Man: No Way Home” i ogólnie wydawany „The Courier” — ma dodany do swojego repertuaru film Mortena Tylduma jeden film nagrodzony Oscarem. Gra w naśladownictwo” (2014) dla najlepszego artysty.
Dunst i Plemons zaakceptowali coś rozsądnego z podstawowej aprobaty dla swoich zawodów, pamiętając zwroty do „Despondency” (2011) Larsa Von Triera i zeszłorocznego „I’m Thinking of Ending Things” (2020) Charliego Kaufmana. Smit-McPhee wpłynął na scenę dłużej niż 10 lat wcześniej w filmie „Droga” (2009) Johna Hillcoata i konsekwentnie rozwijał się jako jeden z młodych talentów Hollywood. Pozostała część obsady drugoplanowej to Thomasin McKenzie („Nie zostawiaj śladów”), Frances Conroy („Joker”), Keith Carradine („Nashville”) i Adam Beach („Flagi naszych ojców”).
Jej pierwsze przedsięwzięcie od 2009 roku, Campion, dodatkowo łączy utalentowanych rzemieślników, na przykład nagrodzonego Oscarem autora Jonny’ego Greenwooda („Widmowa nić”), który ma w tym roku wesprzeć dwie specjalności, w tym zbliżającą się „Spencer” Pabla Larraina. Nie tylko komponując i koordynując program, Campion dodatkowo występuje jako jeden z twórców, obok Rogera Frappier, Tanyi Seghatchian i najlepszej pary zdobywcy zdjęć Emile’a Shermana i Iaina Canninga („The King’s Speech”).
