Jeśli nie wiesz, że jesteś fanem thrillerów, nazwisko David Cronenberg musi być dla Ciebie wygodne. Filmami takimi jak „The Fly”, „Frenzied”, „Videodrome” i innymi, ugruntował swój charakterystyczny styl, w którym widać wstręt do ciała. Wydaje się, że jego dziecko, Brandon Cronenberg, wzięło na siebie odpowiedzialność kontynuowania dziedziczenia po ojcu, przedstawiając filmy o wysokich pomysłach, wyobrażeniowe myśli i okropne ciało, ponieważ właśnie pojawił się w „Antiviral” i robi to ponownie w „Possessor”
W „Possessor” podążamy za Tasyą Vosem, który pracuje dla stowarzyszenia, które dzięki wstawkom umysłu może mieć innych. Stowarzyszenie koncentruje się na dostaniu się do ciał innych, aby skłonić ich do zamordowania klientów gotowych zapłacić za to dużo. Tasya jest odpowiedzialna za robienie rzeczy, jednak tendencja do pracy pozostawiła ją na zawsze pod wpływem i niezdolną do pozostania u władzy.
Film ze zszywkami Cronenberga zapewnia ekspresyjne sceny krwi i genialne ulepszenia, aw „Possessor” chwalą się uderzeniami ziemi od najwcześniejszego punktu wyjścia. Pragmatyczne wpływy, a także cała perspektywa wizualna, od kinematografii po oświetlenie, nadają filmowi szczególnego i testowego stylu. Gra aktorska jest tym, co jest zwieńczeniem już i tak dobrej rzeczy, aby wizualizacje były najbardziej ugruntowanym elementem filmu.
Fabułę filmu można przedstawić dwojako. Z jednego punktu widzenia historia jest wyjątkowa i fascynująca, a także pokazuje, jak zaintrygować obserwatora. Z drugiej strony poprawa jest do pewnego stopnia umiarkowana i nieprzyjemna i mogła być wyjątkowo rozwinięta. Również zyskałoby na zarządzaniu niektórymi częściami i zainwestowaniu tej energii, aby bardziej zaangażować się w postacie i ich inspiracje.
Rzeczywiście, niezbyt dobre poznanie bohaterów i ich inspiracji jest jedną z wad filmu. Generalnie podążamy za Tasyą Vos (Andrea Riseborough; „Mandy”), jednak nigdy nie mamy wrażenia, że ją poznaliśmy. Zdajemy sobie sprawę, że jest ona fundamentalna dla stowarzyszenia, dla którego pracuje i że ma na nią wpływ nadmiar pracy. W każdym razie to sama Tasya naciska na więcej pracy, a powód rzadko jest jasny. Można zaakceptować, że nie jest zadowolona ze swojego życia, przejawiającego się w relacjach z byłym wspólnikiem i dzieckiem, co skłania ją do szukania azylu w pracy, gdzie może zaciekle wyzwolić swoje uczucia, ale to byłoby bardziej teoria od obserwatora niż twarde realia z filmu.
„Possessor” jest prawdopodobnie najbardziej intrygującym filmem, jaki zostanie wydany w bieżącym roku i wyjaśnia, że nazwisko Cronenberga ma wiele do zaoferowania filmowi o odrazie. Zgodnie z formą, wprowadzone ulepszenia i efekty wizualne stanowią pełną scenę, połączoną z zadziwiającą i twórczą fabułą, która doświadcza szorstkiego postępu w zakresie nastroju i poprawy charakteru. Zachwycający i poważny psychicznie „Possessor” to rodzaj filmu, który stwarza totalnie restrykcyjne oceny iw tym kręgu przyznajemy, że jest to niesamowity film.
