Naukowcy odkrywają coś przerażająco i okropnie złego pod ziemią w nowym rosyjskim chłodzie do kręgosłupa „The Superdeep”.
Po wystąpieniu pewnych problemów w sowieckiej stacji naukowej, stacja zostaje zamknięta i zarezerwowana do zbadania. Zaniepokojone tym, co może odkryć WHO, władze publiczne wysyłają eksperta ds. wirusów Anyę (Milena Radulovic) do stacji, aby odzyskała wszystko, z czym stacja miała do czynienia, zanim ich pozycja w okresie zimnej wojny została naruszona. Anya zgadza się na to zadanie, szukając indywidualnego wyzdrowienia z poprzedniego nieszczęścia, ale czy stacja naukowa zlokalizowana w najgłębszym odwiercie świata może dać jej wystarczającą głębię, by pokonać swoją przeszłość?
„Otchłań” ma wzorową powłokę z krwi i krwi w swojej fabule: „Pomimo wszystkich alarmów i przytomności umysłu, co powiesz na wysłanie dobrodusznego bohatera, aby stawił czoła niejasnemu niebezpieczeństwu, będąc otoczonym przez doskonale wyposażonych wojskowych, którzy są napędzani przez mężczyznę z nieoczekiwanymi potrzebami w porównaniu z naszą odważną kobietą.” Zamiast przestrzeni, która jest oczekiwaną scenerią dla tego rodzaju opowieści, „Otchłań” dzieje się na stacji, która jest teraz pokryta milami pod powierzchnią Ziemi. I pamiętając, że historia na poziomie powierzchownym jest pod każdym względem uzasadniona, istnieją różne logiczne otwarcia fabuły, które utrudniają spekulacjom uznanie, podobnie jak winda, która może wznosić się i opadać kilka mil w głąb Ziemi. szybko. Najprawdopodobniej cały film można zracjonalizować jako poważny przypadek infekcji dekompresyjnej, ale w dolnej części odwiertu znajduje się zaskakujące i szokujące zwierzę. Po wskazówkach i twierdzeniach o obecności przeciwnika, pojawia się dopiero, gdy minie prawie 66% filmu.
Ta decyzja pierwszego autora / naczelnego Arsenija Syukhina kończy się byciem bystrym. Bez pokazywania ręki buduje niezwykłą miarę napięcia i wyczekiwania, wykorzystując artystów i super przerażającą ścieżkę dźwiękową. Szokująco, kiedy zwierzę się pojawia, nigdy nie rzucasz mu przyzwoitego spojrzenia, co naprawdę może być szanowaną myślą, ponieważ to, co widać, jest bardzo zgniłe i okropne.
„Otchłań” jest zwykle konwencjonalnym wrakiem i trochę nielogicznym, gdy nie jest całkowicie męczący. Ulepszenia są jednak uczciwe i pokazują szoki i obrzydliwości, jakie powinien dać przyzwoity thriller. Jeśli jesteś szalonym fanem odpychania, może to zostać pomylone z jakimś zabójczym nastrojem, który rozprasza twój umysł.
