Film oparty na Nataszy (Pavlenkova), ocalałej, która została siostrą, która wraca do Moskwy na siedemnaste spotkanie upamiętniające rodziny poszkodowanych. Odkrywamy, że jest zirytowana ze strony rodziny: jej dziewczyna Galya (Zueva), która opiekuje się ubezwłasnowolnionym małżonkiem Olegiem (Semchev), nie może pojąć, dlaczego jej mama co roku wraca, aby otworzyć rany sprzed dawnych lat: trzynastolatek Natashy -stare dziecko Jegor został zabity w rzezi. Utrzymana w dążeniu do kompromisu i uznania przez Svetę (Lupshinę), która tego wieczoru straciła małżonkę i dziewczynę, Natasza próbuje przekonać Galię, by poszła na uroczystość w teatrze. Jednak jej dziewczyna zostawia ją z Olegiem, wściekle szalejącym z poziomu, mimo że później pojawi się w teatrze.
„Odtwarzanie” jest straszne: każdy musi wybrać nadmuchiwany model naturalnej wielkości, aby usiąść blisko siebie: biały dla osób, o których mowa, ciemny dla agresorów i niebieski dla ocalałych, którzy nie mogli przyjść w danym dniu. Opowiadają o nieoczekiwanym ataku i o tym, jak początkowo wydawało się, że agresorzy, którzy strzelali w dach na oczach publiczności, byli niezbędni do przedstawienia. Dopiero gdy zastrzelono główną ofiarę, pojawiła się powaga okoliczności. Aslan, przedstawiciel psychologicznych oprawców, podszedł do tłumu, aby zadzwonić do swoich bliskich. Później zebrano telefony komórkowe i odłożono na zewnątrz sali, gdzie młody napastnik grał w gry komputerowe i rozmawiał z towarzyszami i członkami rodziny. Znaczna liczba osób biorących jeńców wydawała się wyjątkowo młodzieńcza: jedna z szahidkobiet błagała nawet jeńców. Ocaleni dodatkowo usankcjonowali pojawienie się tramwaju w formie bufetu szwedzkiego, więźniowie podawali poszkodowanym smakołyki i wodę. Jednak oni również krzyczeli do tłumu, że „dotarliście na miejsce tutaj, podczas gdy my musimy żyć z wojną”. Po kilku godzinach nadzorca audytorium chce, aby tłum upamiętniający wyszedł, ale Natasza go wykręca. Obserwatorzy opowiadają wieczorem o przeszkodach: jeden mężczyzna uderza damę Shahida, a inny strzelający do niego, którego jeszcze nie ma, zabija młodą damę siedzącą w pobliżu przejścia, która zostaje uderzona w brzuch. Strażnik pojawia się raz jeszcze, tym razem nieugięty w kwestii zakończenia i wyłącza światło w korytarzu.
W tym momencie Galya dołączyła i zwraca uwagę na zapisy swojej mamy dotyczące ucieczki w wieczór zmiany gry. Więźniowie musieli ustawić się w kolejce, aby przejść do latryny. W momencie, gdy przyszła kolej Nataszy, była przy oknie pani i wyskoczyła, doradzając szalonej Nataszy, aby również podskoczyła i przestała krzyczeć. Po tym, jak Natasza podskoczyła, zdała sobie sprawę, że popełniła błąd, jednak jej nogi zostały uszkodzone i nie była w stanie wrócić.
Po tym, jak policja zakończyła upamiętnianie dobrze po godzinie 12, reżyser teatralny odzyskuje zarzuty, a Natasza podejmuje ostatnią próbę dostosowania się do swojej dziewczyny, tylko po to, by odkryć, że Oleg jest wpakowany do pojazdu ratunkowego, a Galya prosi ją o pomoc.
DoP Fedor Glazachev przechodzi od ujęć z amfiteatru do poważnych zbliżeń, ukazując nieufność sytuacji. Pavlenkova jest znakomita, podobnie jak gra aktorska. Jednak Tverdovskiy głęboko zagłębia się w tym bezsensownym nagraniu i pamiętając, że zgadza się mentalnie z jego metodologią, zakończenie tego arcydzieła smutku, przekleństw i winy nie może nastąpić zbyt wcześnie.
