Najbardziej aktualnym wkładem internetowego filmu Shudder jest dziwny film o mentalnej krwi i gore, Komar. Zabiera cielesną trwogę Cronenberga i stara się ją unowocześnić nieporęcznymi przedstawieniami. Powód ten od razu dziwny prosi o objęcie jego niezręcznej wrażliwości. Współautor i szef, Filip Jan Rymsza, niezaprzeczalnie bardziej zależy na tym, by zachować upiorną autentyczność w tonie. Jego surowe trzymanie się sztywnej konstrukcji (i całkowity brak energii po przerwach w obszarze konta) sprawia, że Komar jest trudny, szczególnie w ostatnim przedsięwzięciu.
Osadzona w sierpniu 2007 roku, u szczytu największego kryzysu monetarnego w ostatnich pamięciach, Komar podąża za szalonym ekspertem od informacji z Wall Street, Richardem (Beau Knapp), który dokonał dla swojej firmy dużych kalkulacji. Richard jest dziwnym wyrzutkiem, który ma tylko chwilowe skojarzenia z kolegami. Uprawia swobodny seks z Leną (Charlotte Vega), ale jego prawdziwym romansem jest samotny komar, który wkracza do jego apartamentu na najwyższym piętrze.
Richard budzi się z samotnym gryzem w policzek, nosząc go jak symbol honoru. Jeden komar wkrótce rozprzestrzeni się w roje — ich liczba gwałtownie rośnie, gdy obliczenia Richarda działają niekonsekwentnie. Pręgi na całym Richardzie gniją w gigantyczne guzy. Nigdy nie wydaje się być tym zaniepokojony i jest całkowicie w porządku, gdy komary go codziennie pożerają. Byłem niespokojny i uciążliwy podczas Komara, a każda inna osoba zasłużona na robaki odczuje coś bardzo podobnego.
W miarę jak twarz Richarda powiększa się, niepokoiło mnie brak troski o surowość jego ciała. Kiedy w pewnym momencie wychodzi na kolację w smokingu, szukając szczególnie zużytych, rzadko kiedy zauważają lub często myślą o jego stanie. Być może dlatego, że Richard był w tym momencie dziwny i niepokojący. Nigdy nie będzie reakcji Geeny Davis w The Fly na cokolwiek tutaj, nawet od Leny. Przekazuje Richardowi delikatne migawki rozmowy, jakby nie obfitował w intensywne gryzienie na robaki.
Co ciekawe, zarówno IMDB, jak i Letterboxd grupują Komara jako dramatyzację. Podoba mi się dążenie Filipa Jana Rymszy do wykraczania poza życzliwe standardy, próba łączenia alegorycznych podtekstów w algorytmiczne nieszczęście informacyjne. Całkowicie niezwykła konfiguracja tytułowa, ukazująca fazy narodzin komara, a następnie podążanie za komarem CGI prosto do nowojorskiego budynku Richarda, prowokuje inteligencję i ciemną satyrę. To, że Komar nie może zaspokoić tego godnego uwagi otwarcia, jest znacznie frustrujące.
