Czas może wydawać się kołem poziomów, ale harmonogram mówi, że jest styczeń, więc oznacza to, że stajemy się biedni, rozładowując śmieci, jak konwencjonalnie nazywany „Dniem Odkupienia”.
Ta niedoszła przejażdżka ekscytująca aktywnością oferuje nienormalną aktywność i nie ma prawdziwych pośpiechów. Debiut żywiołu szefa i współautora, Hichama Hajjiego, obnosi się z niesamowitą obsadą, ale następnie umieszcza tych artystów w drobiazgowo rysowanych pracach. Dyskurs jest uciążliwy, tempo zaciągów i szacunek dla kreacji są sprzeczne do tego stopnia, że są regularnie absurdalnie skromne.
Tak czy inaczej, być może najbardziej zdumiewającym elementem wszystkiego jest płytki i wsteczny sposób, w jaki miejscowy Maroko Hajji przedstawia islamskich ciemiężycieli psychologicznych w fabule porwania. Są głupi w swojej nikczemności i nadmiernie uproszczeni w swojej postawie i prośbach. Można by pomyśleć, że Hajji może chcieć wprowadzić bardziej zniuansowany obraz zawiłości istniejących w dzielnicy; Biorąc wszystko pod uwagę, on i współscenarzyści Sam Chouia i Lemore Syvan oferują kilka tytułów na temat znaczenia ropy naftowej, podobnie jak kilka powierzchownych dyskusji między przedsiębiorczymi amerykańskimi ambasadorami.
Urocza Amerykanka zostaje zakładnikiem za 10 milionów dolarów. Tylko jej współmałżonek szefa, skończony dowódca amerykańskiej piechoty morskiej, może ją uratować, jednak powinien przez cały czas przeciwstawiać się swoim wtórnym myślom i złym obecnościom. To przestarzałe założenie opowiedziane w martwym stylu, z nudnymi, przeciągającymi się kolejnymi strzałami i niezaprzeczalnie nachalną partyturą zamiast prawdziwego show.
Jedyną rzeczą, która sprawia, że „Dzień Odkupienia” można oglądać na dowolnym poziomie, jest obecność Gary’ego Dourdana jako Brada Paxtona. Wieloletni artysta „CSI: Crime Scene Investigation” ma niezwykłą szansę na główną pracę, jednak jego przekonująca postać ekranowa jest tragicznie w pomocy rzadko występującej postaci. Rozmyśla i popisuje się swoją solidnością, i daje wrażenie, że próbuje przeniknąć prezentację z głębią, której w zasadzie nie ma na stronie. To jest jego interpretacja wehikułu aktywności zawodowej Liama Neesona późnego zawodu – a przynajmniej byłoby, gdyby nie było to możliwe do zaakceptowania.
Jednak z długiej retrospekcji na początku filmu zdajemy sobie sprawę, że Brad jest torturowany. Misja mająca na celu zapewnienie transportu zaopatrzenia medycznego przez syryjską pustynię zostaje zaatakowana i strasznie się nie udaje. Wspomnienie tej pułapki nawiedza go i porusza wieczorem, a pocieszenie troskliwej małżonki Kate (Serinda Swan) nie daje pociechy. Podobnie jak ćwiczenia bokserskie i prawdziwe wizyty miłosne z ojcem, granym przez niewykorzystanego Erniego Hudsona.
Jednak w tym momencie Kate, prehistorka, wyrusza z Nowego Jorku do Maroka, aby zbadać odkrycie podziemnego miasta – i szybko zostaje złapana niedługo po pojawieniu się w miejscu nory, prawdopodobnie z powodu przypadkowego skrzyżowania z Algierią. (Po pierwsze, zostaje z nudnymi kwestiami typu: „Wielkie dzięki za serdeczność”).
Kiedy odkrywa, że jego lepsza połowa została zabrana, Brad rusza dalej, daje mu szansę na odkupienie tytułu filmu… może? Tak jak, nie był w stanie uratować jednego ze swoich pobratymców Marines, ale może uratować swoją lepszą połowę, więc to pomoże mu odpocząć w godzinach wieczornych? Uzasadnienie jest puszyste, ale generalnie oczekujemy, że będziemy się trzymać, gdy „Dzień Odkupienia” zachwia się w kierunku swojej kulminacyjnej decyzji. Po drodze jesteśmy narażeni na nieustanne strzały robotów pociągów pojazdów i kilka strzelanin, z których jedna jest zorganizowana i nagrana w szczególnie niechlujny sposób, być może postać poślizgnęła się i upadła, zamiast trafić kulą w głowę. Widzimy również mroczne postacie spiskujące w dyskusjach, w tym Andy Garcia jako stogie jedzenie amerykańskiego ministra w Maroku, Martina Donovana jako innego wprowadzającego w błąd przedstawiciela oraz anonimową postać, którą najlepiej można przedstawić jako pułkownika Sandersa jako deus ex machina. (W rzeczywistości kumpel ma biały garnitur, kozią bródkę i laskę spacerową oraz zabawnie grubą południową artykulację. Może wszedł do jakiegoś nieakceptowalnego filmu po tym, jak miał zbyt wiele miętowych julepów na werandzie.)
Nie jest to samotna, nieoczekiwanie zabawna sekunda w „Dniu Odkupienia”, jakkolwiek by nie było. Jest też rozmowa telefoniczna, która odbywa się w zamkniętym i prosto oświetlonym pokoju okolicznościowym Białego Domu, gdzie drewniany prezydent Stanów Zjednoczonych (Jay Footlik) wyraża głupie rzeczy, takie jak: „Przedstaw mi każdy ze strategicznych wyborów”. Tymczasem w Afryce Północnej główny porywacz (Samy Naceri) krzyczy na Kate po francusku i poważnie po angielsku.
Nigdy nie będzie żadnej niepewności co do tego, jak skończy się ta sytuacja kryzysowa, nie ma też żadnych napięć ani treści. Jest tylko Dourdan w serii obcisłych T-shirtów i bezrękawników, co znacznie różni się od psychologicznych bojowników w filmie, który jest jeszcze mniej powitalny niż w normalnych warunkach.
Pomyśl o zabraniu w piaskownicy. Brad Paxton (Gary Dourdan) to szef Marine, który ostatnio pojawił się w domu po wysyłce. Kate, jego druga połówka (Serinda Swan), jest paleontologiem czy kimś w tym stylu, i wyrusza na poszukiwanie antycznych starożytnych rarytasów w Maroku. Tragiczne jest to, że jej grupa przypadkowo wkracza do Algierii i zostaje uprowadzona przez niektórych kandydatów do ISIS. Zastanów się, kto ją ratuje? Gdybyś spekulował, że Liam Neeson jest poza bazą. Jeśli spekulujesz, że Badass Gary Dourdan, masz rację. Dzień Odkupienia jest koordynowany przez Hichama Hajii i podkreśla naturalne twarze, takie jak Ernie Hudson, Martin Donovan, Sammy Naceri i Andy Garcia. Saban Films zaprezentuje Dzień Odkupienia w audytorium 8 stycznia 2021 r. oraz On Digital i On Demand 12 stycznia 2021 r.
Olej jest nieodzowną częścią Dnia Odkupienia. Na początku jest wiadomość o walce o ropę i akceptuję szefa, Hichama Hajii, który stara się, aby wróg wojny/przeciwko USA został włączony do międzynarodowych koncernów filmowych, zakamuflowany jako film o poważnej aktywności. W każdym razie nie mam na myśli, zważywszy na to, że kwestie legislacyjne filmu nie mieszały się w moim zachwycie. Kilka filmów jest nadmiernie politycznych. Jeśli nie przechylisz się w jedną stronę, możesz zostać zabity przez film. Staram się, aby wszystkie moje wyjaśnienia były związane z działalnością. Chcę, żebyś oderwała się od codzienności, patrząc na moje audyty. Tak czy inaczej, dowiedziałem się, że Maroko i Algieria mogą się bez siebie obejść. Akceptuję, że ich granica jest zamknięta. Wódz pochodzi z Maroka, więc rekwizyty dla niego za zrobienie czegoś, co jest mu wyjątkowo znane. Dodatkowo można by się spodziewać, że nowoczesny film wojenny powinien pojawić się w Iraku lub Afganistanie. Dzień Odkupienia pokazuje nam, że toczą się różne zmagania, z którymi prawdopodobnie nie będziemy tak dobrze zaznajomieni.
Jak często będę mógł uważać Gary’ego Dourdana za szefa w moim audycie? Kto wie, ale bez wątpienia jest szefem. Podoba mi się sposób, w jaki spaceruje. Przechadza się, jakby został poczęty jako szef. Nie mam żadnych problemów z jego prezentacją. Pragnę zobaczyć go, jak przystąpi do wykonywania pracy przeprowadzki szefa. Mamy mnóstwo grup retrospekcji, więc jeśli nie jest to zbyt duży problem, skup się lub możesz się zdezorientować. Jeśli chodzi o komfortowy wygląd, który pomaga w obsadzie drugoplanowej, wierzę, że Ernie Hudson i Andy Garcia dają najlepszy wysiłek. Jestem również przekonany, że Martin Donovan zarabia pokaźne sumy pieniędzy, grając w kółko podobną, niejasną postać.
Poza wszechogarniającymi scenami jazdy, które wydawały się być po prostu po to, aby zająć czas pracy, bardzo ucieszyłem się w Dzień Odkupienia. Nie jest to jednak zaskakujące, ale jest niezwykłe, biorąc pod uwagę fakt, że Gary otrzymuje mnóstwo pomocy, aby osiągnąć swój główny cel. To oczywiste, nawet buntownicy od czasu do czasu potrzebują pomocy.
