Przepis „Fanatyczny” rzeczywiście ma w sobie życie, jednak wymaga inicjatywy producentów, którzy chcą zainwestować swoją pracę, aby zrobić dramatyczną przejażdżkę na odwrót odwagi, utrzymując fabułę w ruchu, biorąc pod uwagę wiele akcji, aby zwrócić na siebie uwagę. „Atak na szpital” to najnowsza propozycja podgatunkowa i wcale nie jest znaczącym sposobem, aby doprowadzić do sytuacji, w której weterani z Buffalo w Nowym Jorku skupiają się na badaniach klinicznych, co jest dziwnym miejscem dla tego rodzaju anarchii VOD. Szef Christopher Ray i scenarzysta Scott Thomas Reynolds (którzy nadal połączyli siły przy „Drugiej szansie na Boże Narodzenie”, w której wzięli udział Vivica A. Fox, Jonathan Lipnicki, Tara Reid i Mark McGrath – jeszcze bardziej przestroga niż lista obsady) nie naciskaj odpowiednio mocno, aby stworzyć kolejkę górską z elementem, wykazując większe zainteresowanie ponurymi szczegółami fabuły i nudnymi postaciami drugoplanowymi, gdy film stopniowo wraca do pełnego zatrzymania. Brakuje „Fanatyczności” materiału, zastępowanego ciągłym strumieniem ponurych rozmów i szaloną fabułą.
Jason (Sean Patrick Flanery) jest taktycznym weterynarzem walczącym z zespołem stresu pourazowego i udręką w nodze po tym, jak znosił atak podczas udzielania pomocy. Spotyka się z sąsiedzką kliniką VA na sesję leczenia, zachęcony przez swoją lepszą połówkę, Jennifer (Gina Holden), by omówić swoje uczucia niepokoju. Podczas pobytu w strukturze do Jasona dołącza jego młodsza dziewczyna Sara (Sarah Elizabeth Jensen), dodatkowo zdając sobie sprawę, że w pobliżu dzieje się coś niezwykłego, widząc, że stary personel jest stopniowo zastępowany przez nowe twarze. Podobnie, gdy chodzi o leczenie, generał Welch (Gerald Webb), może z całą pewnością stwierdzić, gdzie wojsko przetrzymuje młodsze rodzeństwo rosyjskiego ciemiężcy psychologicznego Rabikova (Weston Cage Coppola). Sprawca kłopotów potrzebuje informacji, zaciekle przejmując kontrolę nad klinicznym skupieniem swojej grupy autorytetów, pozostawiając Jasona w środku, wykorzystując jego przygotowania do powstrzymania prawdopodobnej rzezi.
Atak na szpital – Szklana pułapka w szpitalu?
„Atak na szpital” to najdalsza próba wykorzystania wysyłania smug jako podejścia do błyskawicznego nadawania napięcia komponentowi, a obserwatorzy nieoczekiwanie oglądają to, co kończy się ostatnią sceną filmu jako pierwszą, a Jason kuleje przez pas startowy, próbując powstrzymać Rabikowa przed zabiciem Sary, którą uprowadził. Oczekuje się, że film wraca zgodnie z harmonogramem do poprzedniego dnia, by przedstawić Jasona, który jest wstrząśnięty hałaśliwymi wrzaskami i waha się, czy porozmawiać o swoich problemach z doradcą. Co ciekawe, obraz w tym momencie cofa się trzy tygodnie wcześniej, aby zrozumieć motywacje Rabikova, dręcząc taktycznego mężczyznę, gdy próbuje odkryć swoje rodzeństwo. Ta publikacyjna bzdura (życzliwość Katie Boyum i Jeffa Murphy’ego) jest wyraźnie zbędna, niszcząc zamknięcie, ale wkrótce okazuje się jasne, dlaczego zażądano takiego alarmu po produkcji, ponieważ „Atak na VA-33” nigdy się nie dzieje, nawet po zaczyna się przejęcie psychologicznego ciemiężcy. To „Stalwart”, jednak ze żmudną ekspozycją i głupimi rozmowami.
Reynolds stara się zagmatwać historię, dodając ogromną liczbę postaci, inwestując energię ekranu, zapoznając się z Jasonem, Sarą, Jennifer, jej partnerami z kliniki medycznej, ich pacjentami oczekującymi terapii, Rabikovem, jego grupą podżegaczy strachu, generałem Welchem i Chief Malone (Michael Jai White), policjant z Buffalo, który ma trudności z zaakceptowaniem, że coś się dzieje w kompleksie VA, niezależnie od odpowiedniego dowodu, że coś jest nie tak. To lokalny wysiłek w „Ataku na szpital”, który nie jest wymagany, ponieważ czas spędzony na budowaniu osobowości dla graczy peryferyjnych (Rob Van Dam oferuje senne komediowe ukojenie, gdy zbir utknął w furgonetce, Mark Dacascos gra godnego pogardy doświadczony strzelec wyborowy, który stał się wojownikiem) odwraca uwagę od centrum, które powinno skupiać się na Jasonie poruszającym się po naładowanym bombami kompleksie, pilnie poszukującym pomocy, gdy walczy z wyposażonymi antagonistami. Sceneria i styl nigdy nie nabierają porządku pod nadzorem Raya, ponieważ film inwestuje więcej energii w Rabikov i jego skowytliwe niebezpieczeństwa, które pochłaniają znaczną część czasu pracy. Coppola odnajduje gęsty akcent do pracy, ale jedna scena zastraszania i walki z więźniami Rabikova wystarczy. Nie potrzebujemy całego filmu.
Strzelaniny są rzadkością w „Ataku na szpital”, wraz z doświadczeniami jeden na jednego, co sprawia, że jest dziwnie nijakim aktorem (i taki ze zrujnowanym ukończeniem), który może być o wiele bardziej energetyzujący, nawet przy ograniczonych wydatkach plan. Beam gra wszystko jak sztukę lokalnego teatru, a Reynolds nie szaleje z bohaterskimi bohaterami Jasona, ukrywając podstawową osobę przez większą część filmu. Nic tak naprawdę nie dzieje się w „Atak na szpital”, który jest zdumiewająco pozbawiony przygód jak na podróbkę „Stalwart”, brakuje kluczowego stopnia rozwoju budynku i rzeczywistego wysiłku, aby dać którykolwiek z pędów, jakie podgatunek jest przystosowany do przenoszenia.
