Pan Diabeł – cały film online cda vod gdzie obejrzeć zalukaj
Dwa lata po swoim ostatnim thrillerze włoska legenda gotyku Pupi Avati (który ma obecnie 81 lat) wybrał kolejną przejażdżkę w klasie, którą ukształtował w 1976 roku, grając The House with the Laughing Windows.
Akcja Pan Diabeł (we włoskich kinach od 22 sierpnia) w typowym stylu Avatiego rozgrywa się w powojennych Włoszech (1952) i rozgrywa się w dziwnym, surowym otwartym kraju. Śledczy Momente ‚zostaje wysłany z małej wioski, w której doszło do oszałamiającego wykroczenia: dziecko zamordowało jednego z jego przyjaciół, akceptując, że jest on w rzeczywistości demonem – stąd tytuł, który można przetłumaczyć na Pan Diabeł.
Poprzez narrację, która spaja różne wspomnienia z różnych okazji z różnych punktów widzenia, Pan Diabeł jest nasycony gotycką atmosferą, wiejskim wyobrażeniem i surową wyobraźnią. Tak czy inaczej, po denerwującej i oszałamiającej grupie otwierającej, film wydaje się raczej imitacją kina Avati niż prawdziwym filmem koordynowanym przez legendarnego twórcę.
Pan Diabeł z całych sił stara się być zaskakujący i nastrojowy, jednak splątana konstrukcja narracji sprawia, że naprawdę trudno jest przetworzyć wszystkie informacje, które wydedukowali widzowie. Czasami film zmienia się w opowieść, w opowieść w opowieść, co powoduje, że prosta fabuła przekształca się w chaotyczną grupę elementów, które publiczność musi zrozumieć i przypomnieć.
Pomimo tego, że postacie są po prostu obrazami – co jest znakiem rozpoznawczym tradycyjnej włoskiej nienawiści – ich istota nie pomaga obserwatorowi spojrzeć na historię z różnych perspektyw: zamiast tego gubimy się między labiryntem narracji i fabuł, z lektorem narracja jako uciążliwa próba złożenia rzeczy.
Ten chaos sprawia, że przesłanie filmu (o szeroko otwartej religii i dziwnych pojęciach) jest osłabione i ma mniejszy wpływ. Zamiast zostawiać publiczność kontemplującą kwestie związane z trującą religią, Pan Diabeł kończy się zakrętem, który po prostu nie działa dobrze z powodu głupiego i zagmatwanego rozwoju.
Jednak najlepsze cechy kina Avati można znaleźć w każdym przypadku w filmie. Kinematografia, wypełniona celowo głębokimi ujęciami i wsparta niewiarygodnie wyblakłymi kolorami (film prawie wygląda na czarno-biały), dodaje, aby stworzyć ogólną przerażającą i poruszającą atmosferę. Krótki i stosunkowo szybki Il Signor Diavolo zawiera kilka brutalnych i graficznych scen, które są zaskakujące i, ogólnie rzecz biorąc, naprawdę oszałamiające.
Jednocześnie pośpieszne zmiany decyzji i nienaturalne dialogi są przeszkodą zarówno dla kinematografii, jak i dla realizmu: niektóre bezbłędne ujęcia nie czekają wystarczająco długo, aż obserwator będzie nimi całkowicie zdumiony; kilka dziwnych dialogów między postaciami drugoplanowymi sprawia wrażenie nieokreślonego i absurdalnego.
Biorąc wszystko pod uwagę, Pan Diabeł to typowo włoski obraz, którego nie docenią większość fanów upiorności na całym świecie. Zyskuje dzięki zapierającym dech w piersiach ujęciom, fantastycznemu wynikowi i kilku niepokojącym minutom, jednak ogólnie wydaje się zaplątany, nie dookoła skoordynowany i nieco stary. Fani Pupi Avati mogą to kochać, ale każda inna osoba powinna wejść do filmu z bardzo małymi oczekiwaniami.
