Wspaniały Patrick Stewart jest nienagannie obsadzony i przekazuje solidne, wycięte z szekspirowskiego wypełnienie jako Sir Henry Cole, niewiarygodny muzyk walczący z alarmem scenicznym późno w swoim powołaniu w grobie oraz uczony i bardzo olśniewający „Koda”, który ma niepozorne tempo i egzystencjalny niepokój skandynawskiej dramatyzacji lat 70.
Katie Holmes – która wie co nieco o byciu po przeciwnej stronie wścibskich mediów – jest równie potężna jak Helen, pisarka muzyczna i wieloletnia wielbicielka Henry’ego, która jest zdecydowana napisać ostateczny utwór o niezwykłym rzemieślniku, który wrócił do show bez precedensu od lat i bardzo szybko ubolewa nad wyborem.
Gravitas Ventures przedstawia film koordynowany przez Claude Lalonde i skomponowany przez Louisa Godbouta. Brak oceny MPAA. Czas trwania: 96 minut. Dostępny w piątek na życzenie.
Od czasu do czasu poczujesz się tak, jakbyś był metaforą prawie na śmierć. W momencie, gdy bohaterowie mówią o kwiatach, tysiącletnim kamieniu lub wysublimowanym gorylu w zoo na Bronxie, nigdy tak naprawdę nie rozmawiają o kwiatach, kamieniu lub wielkim gorylu.
W każdym razie, kiedy dyskusja toczy się o baseball, wymiana ma specyficzny, wspaniały ton.
„Czy znasz nazwę tej grupy?” – mówi Henry do gościa, oglądając mecz w telewizji. „Nazywają się… Wilgi”. Uwielbiam to imię ”.
Jednak „Koda” to niezwykle wyglądający film, najeżony ostrą wymianą, wspaniałymi wystawami i, jak można się spodziewać, cudowną i wspaniałą partyturą, uprzejmością Bacha i Beethovena, Chopina i Schuberta.
Henry Cole ze Stewarta wyjechał z wizytą do Stanów Zjednoczonych, a jego niezłomny (choćby w pewnym stopniu muzyczny, w pewnym sensie) specjalista Paul (Giancarlo Esposito) nieustannie naciskał na Henry’ego, alarmując na scenie i zwracając uwagę prasy. (Wycieczka Henry’ego w końcu zabiera go do Szwajcarii i rozwija wizualny stopień, aby włączyć oszałamiająco doskonałe zdjęcia).
„To po prostu muzyka, to nie Dziesięć Przykazań” – mówi Paul do Henry’ego za sceną po tym, jak Henry mówi, że nie wróci tam na drugie 50% prezentacji.
Ok, ale to jest miejsce, w którym jesteś poza bazą, Paul. Dla Henry’ego te struktury SĄ Dziesięcioma Przykazaniami, a jeśli nie ma szans, że nie może ich uszanować, jak kiedyś, nie wie, że powinien próbować w jakikolwiek sposób.
Holmes ‚Helen, która ubiera się jak Jackie Kennedy około 1962 roku i miała własne zdolności jako młody muzyk, jest eseistką dla New Yorkera, która śledzi Henry’ego z jednego miasta do drugiego, powoli zdobywając jego zaufanie i pokazując kluczową wiedzę redakcyjną – zdolność uświadomienia sobie, kiedy usiąść wygodnie, zamknąć się i SŁUCHAĆ – gdy Henry woskuje się pięknie o takich rozkoszach jak młodość i uczucie w Pradze wiosną.
Niezależnie od tego, jak bardzo Henry docenia przewagę Helen i jej wspólną energię dla muzyki tradycyjnej, okazuje się, że coraz bardziej niepokoją się występy. Zaczął palić. Musi sobie przypominać o powolnym wdechu podczas występu.
To Helen, która jest równa wszystkim, zamienia się w źródło solidarności, pocieszenia i wsparcia dla Henry’ego. W rzeczywistości nie pójdzie przed publiczność, chyba że ona tam jest.
Helen przyszła, aby go zbadać i wyjaśnić Henry’emu – rzeczywiście, rejestruje ogromną większość ich dyskusji, biorąc pod uwagę wszystko, co jest powodem, dla którego tu jest – jednak również przekształca się w rodzaj sieci snów / dobrobytu.
W końcu jednak, niezależnie od tego, jak bardzo Henry skłonił się do Heleny, są pewne postępy i pewne późne fragmenty jego historii, które powinien sam skomponować.
