Życie powinno być fantazją dla Angeli Harris (Jade Tailor): piękny dom, silne powołanie, a jej współmałżonek, dyrektor finansowy, Greg (Mark Jude Sullivan), dąży do konsolidacji organizacji, która może oznaczać niezwykłe rzeczy dla ich przyszłości. Jednak, ponieważ przeszły problem Grega faktycznie czeka na jej myśli, Angela nie może powstrzymać się od podejrzeń – szczególnie w następstwie spotkania z nową prawą ręką jej ukochanej osoby, Lisą (Caroline Cole).
To po zobaczeniu wątpliwych wiadomości między Gregiem i Lisą, że wątpliwości Angeli wydają się potwierdzone i podsycane przez jej towarzyszkę Claire (Blythe Howard), Angela decyduje się na nielegalny związek zemsty. Jej kochanek decyzji? Współpracownik Grega Franco (Aidan Bristow). Niemniej jednak po ich wycieczce Angela odkrywa, że nie miała racji co do Grega i pokornie wyjawia Franco, że sprawy między nimi się skończyły. Tak czy inaczej, jak pokażą następne dni, Franco nie jest zadowolony z wydania Angeli z powrotem Gregowi. Gdy podążanie za jej ukochaną naraża się na niebezpieczeństwa, Angela obawia się, że jej pomyłka będzie ją kosztować początek i koniec. Prawdopodobnie jej życie …
Wirus otwarty dla chwytliwie nazwanej Sinfidelity został już zlikwidowany. Pomijając temat tego początkowego tworzenia wzorowego „kretyńskiego wyboru postaci z filmu slasherowego”, scena była niejasno poważnym początkiem, który wykorzystuje ustawienie roller arena / arcade. Widok okropnej demonstracji brutalności w porównaniu z energiczną muzyką, pięknymi światłami i radosnymi łyżwiarzami stworzył przyjemne efekty wizualne. Niestety, ten bardzo ujęcia początek ma tę przeciwność, że został dołączony do filmu, który zaniedbuje wzniesienie się na swój poziom.
Jeśli chodzi o historię, Sinfidelity jest standardową dramaturgią „Fixated Extramarital Lover” a-la My Wife’s Secret Life, ze znacznie mniejszym odstępstwem od przepisu niż rok temu wejście do podgatunku. Zintensyfikowanie kwestii związanych z historią Sinfidelity to sposób, w jaki jest nieprawdopodobna główna bohaterka, Angela. Podczas gdy Laurel Briggs z Secret Life był nieprzyjemny od samego początku, Angela Harris jest niezawodnie niesympatyczna. Jade Tailor robi, co może z postacią, w każdym razie robiąc kilka sekund, podczas których możesz poczuć ukłucie współczucia dla Angeli (w większości jest to jej odpowiedź na poznanie rzeczywistości kryjącej się za „przedsięwzięciem” Grega). Tak czy inaczej, ogólnie rzecz biorąc, Angela wydaje się być zwodniczym i egoistycznym kretynem. Jej przypuszczenie, że Greg znów oszukuje bezsensownie, zaczyna się w chwili, gdy spotyka Lisę, a ona i Claire w jakiś sposób wybierają najlepszy plan gry, zgodnie z którym Angela ma własne przedsięwzięcie – a Angela po prostu przeciwstawia się Gregowi w sprawie jej wątpliwości chwilę później.
Zaczynając tutaj, Sinfidelity zamienia się w spisek idioty, z wahaniem Angeli, by wyznać wszystko Gregowi, gdy Franco zaczyna podążać i osłabiać ją i jej rodzinę, po prostu wachlując flary (scena, w której mówi ostro do śledczego, że słusznie wzywa ją, by nie wcześniejsze ogłoszenie Franco zaostrza sytuację). Wisienką na torcie deseru niezadowolenia jest obrzydliwie mizandrystyczne zachowanie Sinfidelity w stosunku do zdrady. Podczas gdy kwestia Angeli z Franco została rozwiązana przez Claire z myślą „jesteś tylko człowiekiem, możesz popełnić jeden błąd”, przedsięwzięcie Grega jest traktowane jako coś, co powinno naznaczyć go na zawsze. Czasami wydaje się nawet, że film próbuje wykorzystać poprzednią wpadkę Grega jako legitymizację przestępstw Angeli – nawet po ujawnieniu, że nie powtórzył tej klęski. Ponieważ podwójne zasady były dla mnie ogromną irytacją, wszystko to sprawiało, że zegarek był wyniszczający.
(Jako dodatkową irytację, Sinfidelity zawiera zdumiewająco gniewne wykorzystanie Bezużytecznego Policjanta, mówiącego, że obecnie pozycjonuje się jako najbardziej wymyślona i niewyobrażalna migawka głupoty życiowego gliniarza, jaką ostatnio widziałem)
Podejmowanie się próby zrównoważenia tego antagonizmu jest obsadą, która robi, co może – nawet ci, którzy zostali z przerażającymi postaciami do zagrania. Pomimo szczerych starań Jade Tailor, Blythe Howard ma urok i energię, która powinna błyszczeć jako postać drugoplanowa. Jednak jadowite usposobienie Claire wobec Grega (i z jego wskazówek, mężczyzn, kiedy wszystko zostało już powiedziane) i jej praca zarówno we wzmacnianiu przedsięwzięcia Angeli, jak i wysiłkach filmu, aby go złagodzić, pozostawiają Howarda z postacią zbyt oszpeconą, by nawet pomyśleć o zrobieniu pracy. OSTRZEŻENIE SPOILERA Jedynym zapewnieniem jest to, że Claire kończy się śmiercią jako nieformalna sprawiedliwa nagroda – bardziej zasłużona przez to, jak nieznośnie gęsta i umiarkowana do remisu staje się przed złapaniem i zamordowaniem.
Niezależnie od wyłącznie solidnych wystaw Tailora i Sullivana, okropny charakter Angeli sprawia, że nie do pomyślenia jest, aby między nimi zaczęło się wiele nauki. Co bardziej godne ubolewania, ta z powodzeniem entuzjastyczna scena, którą wspólnie dzielą, jest dręczona przytłaczająco hałaśliwymi melodiami nastroju. Ważną postacią z drugorzędnej obsady jest Vivian, młoda dziewczyna Angeli i Grega, grana uroczo przez Piper Blair. W każdym razie, podczas gdy Blair i Sullivan zastanawiają się, jak w ograniczonym czasie Vivian odkryć naukę jakiejś małej taty, Blair i Tailor również nie pobierają opłat – po raz kolejny, ponieważ Angela jest wrakiem postaci.
Jednak niezależnie od błędów Angeli jako bohaterki, Sinfidelity niesie wystarczająco dużo do stołu, aby wszystko było w porządku. Greg i Franco rekompensują to, czego potrzebują Angela i Claire, a dramatyzacja łączy się na tyle, że pozwala na oglądanie podczas bardziej leniwych odcinków – niezależnie od tego, czy skończy się to z niezamierzonych powodów. Jednak posiadanie szczególnie jadowitego bohatera, z towarzyszem i ogólnie tonem do koordynacji, negatywnie wpływa na czynnik dywersji filmu. Mimo całego wysiłku, jaki wkłada, aby się ocalić, występki Niewierności są zbyt przerażające, by nawet rozważyć przebaczenie.
