Together to kolejna dramatyzacja o – i nakręcona podczas – zamknięcia, gdzie, ogólnie rzecz biorąc, dwie główne postacie – grane przez Jamesa McAvoya (Rozdział drugi IT, X-Men: Dark Phoenix) i Sharon Horgan (This Way Up) – rozmawiają z nami bezpośrednio, teraz i ponownie ujawniają nam, jak bardzo się gardzą, jednak z artystami odbijającymi się nawzajem niewyobrażalnie dobrze.
Na przykład od samego początku mówi, że jest niezwykle pociągająca, ale nie może znieść jej wyglądu, podczas gdy ona odpowiada, że przypomina złośliwość: „Nie skóra ani gonady, jednak jeden z naprawdę okropnych, podobny do wątroby i jelita grubego”.
Zanim przejdziemy do bardziej autentycznych scen, kiedy para się kłóci, zadziwiające jest, że oboje wymyślają, jak zakończyć scenę bez niekontrolowanego śmiechu, i jest wiele scen z jednym ujęciem, jednak więcej niż jeden raz, oni” są oddzielone przypadkowymi zmianami punktu kamery, najwyraźniej po to, by pokryć istotne cięcie.
Jest kilka skromnych przemówień – i po prostu zawiadomię te, które nie rujnują fabuły, na przykład takie, w którym McAvoy opowiada o byciu w sklepie, potrzebie zdobycia kilku bakłażanów i tym, jak może je zobaczyć za „flappy ślepy”, jednak pani, do której się zwraca, nie będzie mu służyć, ponieważ jej dyrektor ujawnił jej, że nie może ich jeszcze zgasić. W przypadku takich scen, kiedy ujawnia nam, jak to działa, przypomina to jednorazową grę Talking Heads. Innym razem omawia, jak powinien konsekwentnie próbować odkrywać nowe terytoria, takie jak rozwijanie własnego warzywa, a teraz, w zamknięciu, ma okazję.
W każdym razie sprawy idą znacznie dalej, ponieważ w międzyczasie Horgan ujawnia nam, w jaki sposób jej zła matka ma opiekunów – w takiej sytuacji znajdowała się moja mama, zarówno przed, jak i w 2020 r., zanim kopnęła wiadro. W lutym tego roku, więc zostałem zatrzymany, aby dowiedzieć się, jak skończy się sytuacja jej mamy.
Rozbity na fragmenty, mamy początek blokady, a następnie, w tym momencie, ósmego kwietnia 2020 r. – przeplatany komunikatami informacyjnymi w radiu, na przykład, że jest to dzień, w którym Boris Johnson został przyznany do kliniki z frameworkami COVID (i zakładając, że to zaakceptowałeś , mam ci do sprzedania trochę fasoli czarnoksięskiej) i trwa do połowy 2021 roku.
Aktorstwo w Together, z dwóch głównych stron jest na najwyższym poziomie. Moje samotne narzekanie… w pewnym momencie James McAvoy układa włosy w męski kok 😉
Nawiasem mówiąc, po 43 minutach ramię mikrofonu wybuchowego wpada do strzału, obok samego mikrofonu wybuchowego w następnym momencie 🙂
Spekuluję, że pozostaną na ostatnim miejscu, chyba że krawędź 16:9 jest pokryta do 2,00:1, jak większość dzisiejszych programów telewizyjnych, ale bez wątpienia nie ma to żadnego znaczenia. Mamy dwóch głównych bohaterów w najlepszym wydaniu, dając niesamowity pokaz, a biorąc pod uwagę ograniczenia COVID19 dotyczące wszystkich artystów, wszyscy zajmują pozycję stirlinga, a gdyby nie oni, 21:00 spędziliby oglądając 394. powtórkę starego polowania na okazje .
Narracje Covida pojawiają się szybko i gęsto. Mamy filmy nagrywane progresywnie przez specjalistów. Mamy sprytne zarysy, które łączą reakcje nasze i innych narodów z korzyścią znajomości przeszłości. Niedawno mieliśmy niezwykły Horizon dotyczący rozwoju szczepień, które bez przesady mogą uratować świat.
W każdym razie wykonanie trwa dłużej. Weryfikowalne programowanie było, prawie niezależnie, fantastycznie wspaniałe: spokojne, ostrożne, zmagające się z ogromnymi ilościami informacji i filmu emocjonalnego i wbijające je w niezgłębione, ważne struktury dla wycieńczonego, zdezorientowanego i laickiego tłumu. Wykształciła nas wspaniale. Jednak w radzeniu sobie z nimi pomaga nam rzemiosło, opowieści, które oświecamy się na temat bezprecedensowych i często okropnych spotkań. Together Dennisa Kelly’ego (BBC Two) może być głównym znaczącym dziełem dla masowego tłumu, który zwycięża w tym zadaniu.
Ta klaustrofobiczna, półtoragodzinna gra oburęczna była koordynowana przez Stephena Daldry i nagrana w ciągu zaledwie 10 dni. Opowiada o walczącej parze, którą połączyła blokada. Znajdą się tacy, dla których jego przyćmiona parodia w żaden sposób nie zadziała. Nie jest to dokładnie to, czego oczekujemy od telewizji. Na początek wszystko to dyskusja – częste rozmowy, przez resztę czasu rozmowy – i bardzo mała aktywność. Jest w tym pewien dramat, wszystko przemyślane osadzone w granicach samotnego domu. Postacie (wymienione w napisach końcowych mają po prostu „On” – James McAvoy – i „Ona” – Sharon Horgan) rozmawiają tylko ze sobą lub, łamiąc czwartą przegrodę, bezpośrednio z obserwatorem. Często się krzyżują, zamiast rozmawiać nawzajem. Widać, że może to zniechęcić niektóre osoby.
W każdym razie, na wypadek, gdybyś się nie zniechęcił – jeśli ci się to podoba, lub z drugiej strony, jeśli się pochylisz, a może jeśli schronisz się z boku i okrążysz zaskakujący pokaz, aby co dokładnie kryje się za tym – Together to prawdziwy cud. W miarę rozwoju, gdy swobodne dyskusje wracają do starych tematów, alternatywne punkty widzenia oświecają podobną rzeczywistość lub przeszłość jest przeglądana i powtarzana w celu ujawnienia. Egzekucji, z McAvoyem i Horganem, którzy zbagatelizowali wszystko jako rozdzieloną parę, która, niezależnie od licznych niespójności i trudności, najwyraźniej jeszcze ze sobą nie skończyła. Komponowania, z Kelly wyłapującym szczególne obawy związane z blokadą, ale specyficzną wrogością pary trzymanej razem po prostu przez młodzieńca, którego nie powinni byli mieć. A także przed końcem ostrożnego zbliżenia, jakie może nastąpić, jeśli para wybierze się na wycieczkę – ponieważ niezwykłe warunki mogą ich tu i ówdzie zmusić – do tego, co „cienkie” lądy, jak to ujął, kręci się dla nich po przeciwnej stronie pogardy.
To również cud presji. Całkowicie wyłapuje entuzjastyczne słabości ginącego związku. W przypadku, gdy jest jakaś osoba, która nie postrzega siebie, wspólnika lub organizacji w swoich ciężkich zajęciach, szczególnie w ostatniej linii (uspokajając, jakkolwiek to pokazuje), pragnę żyć w twojej głowie i życiu na zawsze.
Together przyjrzeliśmy się skutkom zamknięcia od trywialnych (sklepy spożywcze są na wyczerpaniu) do rozdzierającego serce. Jej dojrzała matka jest przekonana, że na początku blokady, kiedy jej córeczki uznają, że będzie to bezpieczniejsze niż samotne życie lub odwiedziny licznych opiekunów i możliwych chorób, jest przekonana, że pójdzie do domu opieki. Kronika jej hospitalizacji, z Horganem dostosowanym na granicy nieufności i całkowitego załamania, była arcydziełem komponowania i aktorstwa. Zorientowali się również, jak wszczepić jednostkę w jej bardziej rozległe polityczne otoczenie – nie tylko dzięki ewidentnie prostemu, autentycznie zacierającemu zapisowi tego, co naprawdę oznacza wyrażenie „dramatyczny rozwój” w odniesieniu do wskaźnika skażenia. „W tym sensie nie mogę uciec od skłonności, że mama nie kopnęła wiadra – została zabita… przez idiotyzm, przez idiotyczne pieprzenie” – mówi Ona. To była okazja, by szlochać nad wszystkim, co straciliśmy.
Prowadzi dyskurs partnerski, kończąc pierwszą relację o doświadczeniu ze sprzedawcą w sklepie spożywczym. Stanowił przykład utajenia społeczeństwa, nawet w obliczu nieszczęścia i tęsknoty wielu ludzi za zmianą, i obnażył wszelkie łzy i dobrą wiarę, które zostały wam przekazane w tamtym momencie.
Jednak Together faktycznie kończy się na tym, co ważne, w rzeczywistości Kelly’ego, jako pewna nuta (jest twórcą Utopii i Trzeciego dnia, współpracownikiem Horgana w Pulling i ekspertem od bezwzględnie rozsądnych alternatyw). Para dochodzi do wniosku, że rozpadająca się ruina ich związku – „dziwne, gniewne, niepokojące, zniechęcające” – zasługuje na wsparcie. Zasadniczo na wystarczająco dużo czasu, aby wyjść na zewnątrz i popatrzeć na martwą papużkę, którą ich dziecko znalazło w przedszkolu, po przeciwnej stronie pogardy.
